-
Ostatnio w Warsztacie
-
Konrad Koper 4 577
Znak x:
mam w sercu,
wyrysowałem w notesie,
noszę na czole…
Skrywam równość.
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Gosława · Opublikowano
@Simon Tracy myślę że nadal jest spora przepaść między wschodem a zachodem W dzisiejszych czasach można również znaleźć ludzi żyjących w skrajnej nędzy Takich którzy żyją tylko dzięki wsparciu dobrych ludzi Rzadziej instytucji @Amber dziękuję Bursztynku pięknie za czytanie Bardzo serdecznie Cię pozdrawiamZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez KOBIETA · Opublikowano
@Waldemar_Talar_Talar czarna, bezgwiezdna noc…kiedy myśli, boją się myśleć… :( bardzo mi się podoba! Pozdrawiam:) -
Przez KOBIETA · Opublikowano
@huzarc W otchłani samotności i zniewolenia, pustka bezskrzydłej duszy i surowość śmierci… :( pięknie napisane huzarc :) -
Przez Migrena · Opublikowano
@Berenika97 Teatrzyk odpowiedzi 4.0: „Fizyka kwantowo-denerwacyjna z patentem międzynarodowym” Jacek: Niko… po Twojej ostatniej odpowiedzi poczułem, że nasze denerwowania się niedenerwowaniem weszło w kolejny wymiar. Nika: Wymiar? No proszę cię… myślałam, że zenit absurdalności już osiągnęliśmy! Jacek: Ach, zenit byłby nudny. Tutaj mamy Meta-denerwokrotność wszechświatową — poziom D⁴ w skali frustronów. Nika: D⁴?! Czyli to już nie frustrony, tylko hiperfrustrony? Jacek: Dokładnie! Każde nasze „nie denerwuję się” mnoży się przez „a ja myślałem, że się denerwujesz”, i wychodzi efekt kuli śmiechu, która może wciągnąć całe uniwersum. Nika: A więc nasze śmiechy też są splątane kwantowo? Jacek: Tak! Wyobraź sobie: ja w jednym wymiarze się denerwuję, Ty w drugim wymiarze się nie denerwujesz, a nasze stany są splątane. Nika: Ha! To ja chyba mam w tej kwantowej superpozycji przewagę — mogę zarówno nic nie robić, jak i wszystko komplikować. Jacek: Masz rację, Ty kierujesz tym absurdem. I wzór też możemy podkręcić: D⁴ = (n² × t × s) / w gdzie: - D⁴ = hiper-denerwokrotność kwantowa (frustrony⁴) - n = liczba uczestników dyskusji - t = czas trwania absurdu w minutach - s = splątanie emocjonalne Nika-Jacek (0–1) - w = waga problemu (odwrotnie proporcjonalna) Nika: Wygląda serio… ale brzmi jak kompletny absurd. Jacek: I taki jest cel. Tworzymy Fizykę kwantowo-denerwacyjną — prawo wszechświatowego śmiechu i paradoksów emocjonalnych. Nika: No dobrze, a skoro mówisz o zgłoszeniu patentowym… Jacek: To proponuję od razu zrobić międzynarodowy patent kwantowo-denerwacyjny, wersja PCT, żeby świat nie pozostał w ignorancji wobec Denerwokrotności kwantowej. Nika: Czyli copyright na absurd, i własność intelektualna wszechświata? Jacek: Dokładnie. Od San Francisco po Tokio, nasza teoria śmiechu i paradoksów emocjonalnych w trybie ochrony globalnej. Nika: Genialne! W końcu absurd też ma swoje prawa! Jacek: Tak. I wiesz co? Ty trzymasz kierunek całego eksperymentu, ja tylko pilnuję wzorów i hiperfrustronów. Nika: W porządku, ale pamiętaj: jeśli ktoś zapyta, kto jest odpowiedzialny za ten chaos… Jacek: …odpowiadamy zgodnie z prawem Niki: im dokładniej próbujesz zlokalizować źródło irytacji, tym bardziej rozmywa się twoja wiedza o własnym stanie emocjonalnym. Nika: Geniusz. I romantyczny. Jacek: I głupkowato genialny. Koniec aktu. jeżeli nadejdzie jutro... oboje będziemy mieli powód, żeby się nie-denerwować jeszcze bardziej! :))) Pozdrawiam Cię serdecznie i teatralnie. J. ps. ukłony dla pozateatralnej siły fizycznej. ale takiej od czystej FIZYKI :) -
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się