Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Strach

Lagus__Knapikus
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Lagus__Knapikus

Lagus__Knapikus

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Drzwi od klatki otwarły się na oścież
Nogi wryte niczym korzenie dębu nie łudzą puścić
Życie okropnie dokucza
Kiedy chce - nie mogę, kiedy mogę nie chcę
Nie, chce powiedzieć stop
Lecz strach nie pozwala opuścić bezpiecznego miejsca
Boję się wzlatywać
Boje się upadku z wysoka
Moje życie ledwie trzyma się trywialnej kupy.

Nie mogę sobie pozwolić na upadek, a więc mając do wyboru spadanie długie i męczące z mocnym uderzeniem o rzeczywistość tego świata, wole nie upadać wcale, żyć bezpiecznie odgrodzony od ludzi i problemów.

Czy kiedykolwiek zdołam zrobić pierwszy krok?
Czy znajdzie się dłoń, która pociągnie mnie w dół a przed samą ziemią wzniesie ku górze?
Czy znajdzie się coś co wyleczy mnie ze strachu, strachu przed życiem?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • casixs689
      Uśmiech

      Przez casixs689 · Opublikowano

      Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • wierszyki
      haiku

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Jakie ładne!
    • wierszyki
      Dzień Liczby Pi

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Lidia Maria Concertina
      Dzień Liczby Pi

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Lidia Maria Concertina
      Poezja nieśpiewana

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...