Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Strach

Lagus__Knapikus
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Lagus__Knapikus

Lagus__Knapikus

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Drzwi od klatki otwarły się na oścież
Nogi wryte niczym korzenie dębu nie łudzą puścić
Życie okropnie dokucza
Kiedy chce - nie mogę, kiedy mogę nie chcę
Nie, chce powiedzieć stop
Lecz strach nie pozwala opuścić bezpiecznego miejsca
Boję się wzlatywać
Boje się upadku z wysoka
Moje życie ledwie trzyma się trywialnej kupy.

Nie mogę sobie pozwolić na upadek, a więc mając do wyboru spadanie długie i męczące z mocnym uderzeniem o rzeczywistość tego świata, wole nie upadać wcale, żyć bezpiecznie odgrodzony od ludzi i problemów.

Czy kiedykolwiek zdołam zrobić pierwszy krok?
Czy znajdzie się dłoń, która pociągnie mnie w dół a przed samą ziemią wzniesie ku górze?
Czy znajdzie się coś co wyleczy mnie ze strachu, strachu przed życiem?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • E.T.
      Niewidzialna

      Przez E.T. · Opublikowano

      @hania kluseczka Dziękuję. Dobrze jest wiedzieć, że wiersz porusza. Pozdrawiam. Ewa @Dagmara Gądek Dziękuję za komentarz, który traktuję jako komplement. Pozdrawiam. Ewa 
    • Dagmara Gądek
      Niezatapialność

      Przez Dagmara Gądek · Opublikowano

      …jest tu kilka elementów wziętych WPROST z mojego wiersza i dlatego … trudno mi poważnie się odnieść do przekazu.   Powielanie.    Przeprzymiotnikowane do bólu, dodam…
    • Dagmara Gądek
      Dzieci

      Przez Dagmara Gądek · Opublikowano

      @Manek wobec mojej rówieśnicy, w prywatnej (!) szkole niemieckiej stosowano kary cielesne. Opowiadała mi , że kadrę  nauczycielską stanowili potomkowie  byłych hitlerowców, którzy kiedyś sami odreagowywali traumy wojenne we własnych rodzinach…ideologie się zmieniają, a mechanizmy psychologiczne pozostają, dlatego nie wierzę w „ zakończenie epok”, wierzę w cykliczne popadanie w te same błędy, nawet jeśli -  z poszerzoną świadomością…   pozdrawiam.
    • Dagmara Gądek
      Niewidzialna

      Przez Dagmara Gądek · Opublikowano

      Komentatorka powyżej ma całkowitą rację, kiedyś na rynku niemieckim była książka pt.” Schlachtfeld - Familie” - opisująca bez ckliwych ideałów : napięcia, egoistyczne postawy, przestrzenie dla nadużyć - w obrębie rodziny, która w naszej kulturze jest tak idealizowana ;)) Dobrze jest znaleźć sobie hobby ( o ile PL - ka nie jest czynna zawodowo), krąg znajomych, brać udział w imprezach kulturalnych, tyleż tam samotnych, a ciekawych świata osób ! Gdy PL - ka odkryje kim jest,  a dodatkowo przestanie się  postrzegać jako ofiarę ( to fatalny stygmat, rozgrzeszający w zupełnie nieuprawniony sposób, bo należy o siebie  walczyć, nawet z pomocą psychoterapii, bo może być to relacja z toksykiem ) - to wówczas dostrzeże swoje granice i nie pozwoli na ich przekraczanie; należy też  wymusić podział ról, choć już z samym uczuciem to inna sprawa; mogło po prostu przeminąć ( to się czuje, gdy jedno w związku zaczyna mówiąc kolokwialnie kapcanieć  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ), a wówczas… też należy zawalczyć o siebie, choćby kosztem cudzych łez. Lepsze cudze niż własne, powodzenia.  
    • Dagmara Gądek
      niedorosła (piosenka)

      Przez Dagmara Gądek · Opublikowano

      kapitalne; niby wszystko oczywiste, a jednak odkrywcze - dzięki świeżemu podejściu do tematu

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , pozdrawiam :))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...