List

[Aleksandra Jaśkiewicz]

Niewiele zostanie tutaj naprawdę niewiele
z moich słów współczesna może Natascha Kampusch
odwróci się przodem by na nowo opowiedzieć historię
a ja zaklinam wciąż treść wiążę na nowo
sypię cynamon sypiam z cyklopem jak dziecko

wszystko stoi udręczone i patrzy
na mnie
świeci od śladów potu łez i krwi
od kruchych palców zostały dwa znaki
oraz gdzieniegdzie opisany sen aż nadto prawdziwy

ty i ja uwierzyliśmy że piękna nie da się ocalić
prowadzimy więc lekkomyślnie słowa na sznurku
od snu do snu na śmierć
zaklinam twe ciało włosy i uśmiech
nikt nie nauczył nas czytać z chmur
i układać w doskonały rebus łez
nikt na nas nie czeka

nie wskrzesisz okrętu tonącego na pustyni
zawsze zostaniemy nadzy i tylko nagość
może nas ocalić -
ta niezwykła czysta nieskazitelność

słyszysz odgłosy kotów za oknem
na silne barki zakładasz Swą rozpacz
nosisz w duszy wiem to na pewno
bo słyszę ją i widzę w oczach

ażeby wiecznie trwał nasz taniec na trawie
wchodzimy na drabiny i podtrzymujemy niebo
niech żadna zła kropla nie spadnie
ja natomiast dziś już nic nie wiem
uciekł odetchnął a warm embrance

mój cień kłania się Tobie