Pociąg

[adolf]

Pociąg już z-Dawna przejechał staroświecki, parowy
ten jest zaledwie niktą dymu, w którą spruł się komin,
i do tego mija
się ze stacjami, jak z prawdą, by minąć
wszystko
się okaże, jak bilet - do kontroli

Rytmicvzny stukot o tory to odpukiwanie
by nie zapeszyć pewnością: na dziewiata dotrzesz
sobie szlaki bez gwarancji na nic rezerwacje
miesjcówki to tylko złudzenie porządku


szyby przymierzają widoki zza okien
gdy ty przymierzasz swoje przemyślenia w ciele
nim na wyjściu alarm odezwie się w bramce
Ochroniarz zgani wzrokiem - ciało nie jest twoje!

wysiadujesz życie, nagle pisk, coś pęka
wykluwasz się z pociągu
na warszawie wschodniej