mętnodcień

[Pociągowy Poeta]

mętnodcień

splecione frędzle szalika
rozplatać próbuję
lecz to nie splot
a zrost

włókna stopliwe z barwą
jak pamięć z niemocą
w szkliwo zatapiam
z czerwienią procent

czerń do czerni
agresja do pocałunku
zieleń do brązu
kłamstwo do oddania

rozrywam frędzle zaciekle
końce rozdzierają się pierzaście
a niezdarne
uczuć stopy nietrwałe
jak szkliwo pękają
między palcami ściekają

nerwomięsień namiętny
zrost rozdarty
odetnę frędzle
naciekłą plamę solą zasypię

mętnodcień na widok wystawię
poczekasz aż wypłowieję
nowy szalik już robię

[M._Krzywak]

Ciekawy utwór, bogata wyobraźnia, brak powielania, mnie, że tak napisze, podchodzi.

Pozdrawiam.

[Pociągowy Poeta]

dziękuję bardzo za ten, jakże pozytywny, komentarz