teatralnie

[BlackSoul]

Zbielałe knykcie kolejną barierą dzielącą nasze myśli.
Widoczność zerowa. Spadek termometru do zera. Rtęć wylewa się słowotokiem, pełną gębą, dzbankiem wyschłych róż.
Widoczność wciąż zerowa. Zarwana noc i ciemne peleryny pod oczami - teatralne zasłony dające wypocząć aktorom. Chmura burzowa nad perłową głową, a oni tańczą. Na krwawiących palcach kolejne piruety, kolejne złote myśli roztrzaskane o kant stołu.
Widoczność niewidziana. Zamknięte oczy. Tancerze w pełni sił, toczący się ze sceny. Wyrzucani z granicy wzroku by się zgubić. Tańczą na policzkach, na zgięciu szyji, na piersi. Dają się utlenić, zmazać, sparaliżować.

Widzisz. Spójrz, dostrzeż, zrozum. Weź odpowiedzialność za zbielałe knykcie i oczy - teatry pełne obietnic.