Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przysięgałaś: ''Zawsze razem.
Na nic ciebie nie zamienię''.
Podzieliłaś słoną wodą,
podzieliłaś nas przestrzenią.

A wody płyną, płyną i płyną,
a wiatr tumany w przestworzach gna.
Mieliśmy z dwojga złączyć się w jedno,
a teraz, popatrz, nie ma już nas.

Zbyt odległa chętnym dłoniom,
ze snów ciągle mi uciekasz.
Niedosięgła dla ust moich,
myślom stajesz się daleka.

A wody płyną, płyną i płyną,
a wiatr tumany w przestworzach gna.
Ten, który kiedyś bardzo nam sprzyjał,
rozdziela teraz, ulotny czas.

Jeszcze we mnie jest nadzieja,
iskrą jeszcze tli się, żarzy,
której wody nie zalały,
której wicher nie zagasił.

Lecz wody płyną, płyną i płyną,
kurz wiatr podnosi na krzyżu dróg.
By walczyć dalej, nie mam już siły,
modlę się tylko by pomógł Bóg.

Bo wody płyną, płyną i płyną,
a wiatr tumany w przestworzach gna.
W końcu zaleją to co minęło,
w końcu przesłonią, co dobre w nas.

Opublikowano

Bardzo smutny wiersz. Ładnie i nostalgicznie napisany!
Klimaty często jakoś ostatnio goszczące na naszym forum. Może wiosna przywieje z wiatrem ciekawsze nastroje i bardziej optymistyczne mysli. Czego autorowi i sobie samej równiez życzę
Pozdrawiam Sylwestrze serdecznie
Lilka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Administracji nie ma. Ot kula się strona.
Fajny koniec wiersza.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Administracji nie ma. Ot kula się strona.
Fajny koniec wiersza.
wszystko dobre co dobrze się kończy :).
dzięki :)
a co do administracji, to ktoś tam coś czasami przy stronie dłubie, więc jednak wierzę w jej istnienie :))).
pozdrawiam serdecznie :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...