Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

          Strefa (w)pływów

 

zimowa aura ma w sobie więcej ciepła
niż osiadające na krawędziach spojrzenia
brodzą w łagodnej tonacji koloru który
chce być pomostem na ulotnym brzegu

podobno mamy tyle ile damy z siebie innym
próbą zrozumienia nawet jeśli zawahanie
bo węzły zbyt mocne i trudno je rozsupłać
żal gdy kruszejący dialog zamienia się
w milczenie - ono skrapla wszystko

 

 

 styczeń, 2013

 

 

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Nato, wiersz ogólnie jest dla mnie zrozumiały (mam nadzieję): próba uratowania związku, zimne spojrzenia, niemożność dogadania się, nierozumienie partnera, wreszcie milczenie i odwilż, czyli łzy - w tej odwilży jest jednak optymizm, łzy to dobry znak, bo to znaczy, że nie wszystko zamarzło na amen i jeszcze ma szansę się rozmrozić.
Potwierdza to też łagodny kolor, który próbuje być pomostem - to także brzmi optymistycznie; ale akurat to sformułowanie budzi moje zastrzeżenia z punktu widzenia językowego, komunikatywności. Cała ta fraza, którą jest pierwsza strofa:

zimowa aura ma w sobie więcej ciepła
niż osiadające [u]na krawędziach[/u] spojrzenia - na krawędziach czego? - brak dopełnienia, zdanie niedokończone, nie wiedzieć czemu, a szkoda, bo zapowiadała się ładna metafora - dlaczego ją ścięłaś?
brodzą w łagodnej tonacji koloru który
próbuje być pomostem na ulotnym brzegu - spojrzenia brodzą? - jakoś to nie budzi we mnie żadnych skojarzeń; brodzą w kolorze? który usiłuje być pomostem? na ulotnym brzegu?... - nie widzę tu żadnego obrazu, nie nasuwa mi się nic w wyobraźni, nie łapię tego; w dodatku nie widzę celu wprowadzenia tutaj przerzutni - co ona ma oznaczać dla treści wiersza?

Druga strofa w porządku, jest jasna i logiczna, dzięki temu wiersz jest w ogóle czytelny jako wyraz konkretnych uczuć.

Pozdrawiam, Nato. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Haniu, to zależy.. o jakiej "górze" się myśli.. :) ale prawdą jest, że w życiu...
często bywamy pozostawieni samym sobie, uogólniam.
Co do skraplania.. może lepiej nie czekać, już dość się skropliło i fajnie by było, gdyby choć część odparowała. Dziękuję za odwiedziny.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Lilka, tak też można.. :) "zimno, coraz zimniej.. no i (prawie) mróz".. w spojrzeniach i naprawdę żal, gdy kruszeje "pomost",
który mógłby być "wspólnym dobrem", tonacja koloru "zachęca", ale co robić, gdy niektórzy odwracają "od niej" oczy...
Miło mi, że byłaś, dziękuję i pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jest nieokrywczy i mam nadzieję, że dzięki temu powinien być zrozumiały.
Cieszę się, że jest dobrze. Wiesz, że lubię taki układ, ale mogłeś podać, jak Ty byś...
Dziękuję Rafał. Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Anno, Ty też byś inaczej.. ale jak.? podeślij na priv, w wolnej chwili, jesli masz ochotę... popatrzeć zawsze można,
czasami po czasie coś zmieniam, kierując się sugestiami, nieraz coś od siebie dodam/ujmę.
Widzę, że puenta odczytana. Miło mi, że zaszłaś.. :) Dziekuję.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxyvio, ucieszyła mnie Twoja obecność. Twoje.. "mam nadzieję".. jest dla mnie chwilą zawahania, zatem do rzeczy.
"Strefa (w)pływów", to nic innego, jak próba, może rozpaczliwa, "ratowania" naszego forum. To nie pierwszy "wiersz",
który "poświęcam zieleniakowi", bo ciągle gdzieś jakieś "burze". Wcześniej było "To", potem "Sen" (III- cia zwrotka), pisząc "Poprawkę"
też myślałam o forum, nawet miałam tytuł.. do czytelnika.. ale ze względu na pewną "uniwersalność" treści, dałam, poprawka..
czytanie było zgodne z moimi oczekiwaniami i jest ok.

Jest niemal regułą, że od czasu do czasu pojawiają się zgrzyty, wręcz "wojny" słowne.. w których nie biorę udziału,
ale dołują mnie one bardzo, tak już mam, kumuluje się we mnie, narasta, aż zaczyna się przelweać i wtedy najlepszym
dla mnie wyjściem, jest ułożenie wiersza/ wierszyka, nazywaj to, jak chcesz.
Bywam tutaj, bo bardzo mi odpowiada delikatna tonacja zieleni, dla mnie to "pomost", który powinien łączyć ludzi,
a nie dzielić. "Krawędzie" mogą być różne, wola Czytelnika, ucięłam to, bo liczyłam na wyobraźnię...
Czy spojrzenia "brodzą", a nie.? Prawie każdy, kto da tutaj wiersz, obserwuje/śledzi go, to naturalne.

Odebrałaś treść, jw. nie mam o to pretensji i liczyłam się z tym, niemniej, wydawało mi się, że łagodna tonacja koloru podpowie
co nieco, jak i tytuł. Nasze forum, jest czasami jak strefa pływów, jak komu czapka stoi i już nie wiem, mamy "bać się"
zostawić autorowi uwagi pod wierszem, bo być może obrazi się (na amen), czy lepiej udawać, że wszystko jest w porządku,
chociaż myślimy inaczej. Ważne jest też dla mnie, by nie mieszać autora z błotem, to człowiek, jak my wszyscy, więc można delikatnie.
Nie lubię też, gdy autor wiersza, przemilcza post, tym bardziej, gdy czytelnik ma jakieś uwagi, wspominałam już gdzieś o tym,
dla mnie to.. kruszejący dialog.. bo jednostronny. Tobie akurat tego zarzucić nie można.. zawsze odpowiadasz.

Reasumując, po to jest to forum, żebyśmy mogli sobie nawzajem pomóc, tak, jak potrafimy.
Zamiast kłócić się, poświęcmy czas innym, którzy w danym momencie.. tak, a nie inaczej.. zapisują swoje obserwacje.
To chyba wszystko.. no i masz "tasiemca".. :) a co na koniec dopiszę.? Mam nadzieję, że nikogo nie uraziłam.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxyvio, ucieszyła mnie Twoja obecność. Twoje.. "mam nadzieję".. jest dla mnie chwilą zawahania, zatem do rzeczy.
"Strefa (w)pływów", to nic innego, jak próba, może rozpaczliwa, "ratowania" naszego forum. To nie pierwszy "wiersz",
który "poświęcam zieleniakowi", bo ciągle gdzieś jakieś "burze". Wcześniej było "To", potem "Sen" (III- cia zwrotka), pisząc "Poprawkę"
też myślałam o forum, nawet miałam tytuł.. do czytelnika.. ale ze względu na pewną "uniwersalność" treści, dałam, poprawka..
czytanie było zgodne z moimi oczekiwaniami i jest ok.

Jest niemal regułą, że od czasu do czasu pojawiają się zgrzyty, wręcz "wojny" słowne.. w których nie biorę udziału,
ale dołują mnie one bardzo, tak już mam, kumuluje się we mnie, narasta, aż zaczyna się przelweać i wtedy najlepszym
dla mnie wyjściem, jest ułożenie wiersza/ wierszyka, nazywaj to, jak chcesz.
Bywam tutaj, bo bardzo mi odpowiada delikatna tonacja zieleni, dla mnie to "pomost", który powinien łączyć ludzi,
a nie dzielić. "Krawędzie" mogą być różne, wola Czytelnika, ucięłam to, bo liczyłam na wyobraźnię...
Czy spojrzenia "brodzą", a nie.? Prawie każdy, kto da tutaj wiersz, obserwuje/śledzi go, to naturalne.

Odebrałaś treść, jw. nie mam o to pretensji i liczyłam się z tym, niemniej, wydawało mi się, że łagodna tonacja koloru podpowie
co nieco, jak i tytuł. Nasze forum, jest czasami jak strefa pływów, jak komu czapka stoi i już nie wiem, mamy "bać się"
zostawić autorowi uwagi pod wierszem, bo być może obrazi się (na amen), czy lepiej udawać, że wszystko jest w porządku,
chociaż myślimy inaczej. Ważne jest też dla mnie, by nie mieszać autora z błotem, to człowiek, jak my wszyscy, więc można delikatnie.
Nie lubię też, gdy autor wiersza, przemilcza post, tym bardziej, gdy czytelnik ma jakieś uwagi, wspominałam już gdzieś o tym,
dla mnie to.. kruszejący dialog.. bo jednostronny. Tobie akurat tego zarzucić nie można.. zawsze odpowiadasz.

Reasumując, po to jest to forum, żebyśmy mogli sobie nawzajem pomóc, tak, jak potrafimy.
Zamiast kłócić się, poświęcmy czas innym, którzy w danym momencie.. tak, a nie inaczej.. zapisują swoje obserwacje.
To chyba wszystko.. no i masz "tasiemca".. :) a co na koniec dopiszę.? Mam nadzieję, że nikogo nie uraziłam.
Pozdrawiam.

Zgadzam się z tobą w 99,9%..Prawdą jest, że te komentarze w których jest krytyka najbardziej rozwijają "początkującego"..
Jednak trzeba zaznaczyć, że każdy z nas jest inny.
Jednego do cięższej pracy zmotywuje "zbesztanie" utworu, a drugiego konstruktywne, uprzejme przekazanie słabych stron..
Trzeba wziąć pod uwagę to, że poeci to zazwyczaj ludzie cholernie wrażliwi, więc raczej bardziej przemawia do nich ta druga opcja:)
Śmieszą mnie komentarze "wprawionych" którzy nabijają się z tego, że się pozdrawiamy i wysyłamy uśmieszki..Cóż, ja uważam się za dobrego człowieka, a co najważniejsze ludzie mnie tak postrzegają..
Lepiej napisać GNIOT (ale jak to świadczy o autorze komentarza?,sami odpowiedzie sobie na to pytanie)
To smutne, że ludzie nie mają w sobie za grosz pokory, już w sumie nie chodzi o pokore, TYLKO Kurwa mać ....O ODROBINĘ TAKTU!
przepraszam za przekleństwo, poniosło mnie:)
Opublikowano

Jasne, co człowiek, to inna historia, ale czy nie "bezpieczniej" być w miarę delikatnym, właśnie po to, żeby przypadkiem nie urazić kogoś.
Masa ludzi pisze sobie, uzewnętrzniają się tak, jak potrafią, wiadomo, jedni lepiej, drudzy gorzej...
Co do gniota, nie miałabym odwagi komukolwiek tak napisać, nawet jeśli byłby to, w moim odczuciu, baaardzo słaaaby wiersz.
Ostatnie tutejsze kłótnie, plus "życie", skutecznie odbierały mi humor, w ogóle, ale to, że aż tak Cię poniosło, wywołało uśmiech.. :)
Z reguły na takie słowa reaguję grymasem.
Dzięki Emanuelu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxyvio, ucieszyła mnie Twoja obecność. Twoje.. "mam nadzieję".. jest dla mnie chwilą zawahania, zatem do rzeczy.
"Strefa (w)pływów", to nic innego, jak próba, może rozpaczliwa, "ratowania" naszego forum. To nie pierwszy "wiersz",
który "poświęcam zieleniakowi", bo ciągle gdzieś jakieś "burze". Wcześniej było "To", potem "Sen" (III- cia zwrotka), pisząc "Poprawkę"
też myślałam o forum, nawet miałam tytuł.. do czytelnika.. ale ze względu na pewną "uniwersalność" treści, dałam, poprawka..
czytanie było zgodne z moimi oczekiwaniami i jest ok.

Jest niemal regułą, że od czasu do czasu pojawiają się zgrzyty, wręcz "wojny" słowne.. w których nie biorę udziału,
ale dołują mnie one bardzo, tak już mam, kumuluje się we mnie, narasta, aż zaczyna się przelweać i wtedy najlepszym
dla mnie wyjściem, jest ułożenie wiersza/ wierszyka, nazywaj to, jak chcesz.
Bywam tutaj, bo bardzo mi odpowiada delikatna tonacja zieleni, dla mnie to "pomost", który powinien łączyć ludzi,
a nie dzielić. "Krawędzie" mogą być różne, wola Czytelnika, ucięłam to, bo liczyłam na wyobraźnię...
Czy spojrzenia "brodzą", a nie.? Prawie każdy, kto da tutaj wiersz, obserwuje/śledzi go, to naturalne.

Odebrałaś treść, jw. nie mam o to pretensji i liczyłam się z tym, niemniej, wydawało mi się, że łagodna tonacja koloru podpowie
co nieco, jak i tytuł. Nasze forum, jest czasami jak strefa pływów, jak komu czapka stoi i już nie wiem, mamy "bać się"
zostawić autorowi uwagi pod wierszem, bo być może obrazi się (na amen), czy lepiej udawać, że wszystko jest w porządku,
chociaż myślimy inaczej. Ważne jest też dla mnie, by nie mieszać autora z błotem, to człowiek, jak my wszyscy, więc można delikatnie.
Nie lubię też, gdy autor wiersza, przemilcza post, tym bardziej, gdy czytelnik ma jakieś uwagi, wspominałam już gdzieś o tym,
dla mnie to.. kruszejący dialog.. bo jednostronny. Tobie akurat tego zarzucić nie można.. zawsze odpowiadasz.

Reasumując, po to jest to forum, żebyśmy mogli sobie nawzajem pomóc, tak, jak potrafimy.
Zamiast kłócić się, poświęcmy czas innym, którzy w danym momencie.. tak, a nie inaczej.. zapisują swoje obserwacje.
To chyba wszystko.. no i masz "tasiemca".. :) a co na koniec dopiszę.? Mam nadzieję, że nikogo nie uraziłam.
Pozdrawiam.

Zgadzam się z tobą w 99,9%..Prawdą jest, że te komentarze w których jest krytyka najbardziej rozwijają "początkującego"..
Jednak trzeba zaznaczyć, że każdy z nas jest inny.
Jednego do cięższej pracy zmotywuje "zbesztanie" utworu, a drugiego konstruktywne, uprzejme przekazanie słabych stron..
Trzeba wziąć pod uwagę to, że poeci to zazwyczaj ludzie cholernie wrażliwi, więc raczej bardziej przemawia do nich ta druga opcja:)
Śmieszą mnie komentarze "wprawionych" którzy nabijają się z tego, że się pozdrawiamy i wysyłamy uśmieszki..Cóż, ja uważam się za dobrego człowieka, a co najważniejsze ludzie mnie tak postrzegają..
Lepiej napisać GNIOT (ale jak to świadczy o autorze komentarza?,sami odpowiedzie sobie na to pytanie)
To smutne, że ludzie nie mają w sobie za grosz pokory, już w sumie nie chodzi o pokore, TYLKO Kurwa mać ....O ODROBINĘ TAKTU!
przepraszam za przekleństwo, poniosło mnie:)
Zgadzam się z Wami w 99,9%. :)))
Uważam, że nie należy bać się pisania tego, co naprwdę myślimy. Ale:
1. trzeba pamiętać, że każda opinia (pozytywna czy negatywna) jest na pewno subiektywna; chyba, że wykażemy komuś ewidentny błąd językowy czy inny;
2. róbmy to [u]zawsze[/u] w sposób delikatny i kulturalny, bez obrażania autora, i pozwólmy mu pozostawać przy swoim zdaniu, nie obrażając się z kolei o to;
3. nie obrażajmy się sami za to, że ktoś ma uwagi co do naszych wierszy - dajmy innym prawo do tego, nawet jeśli się nie zgadzamy z cudzą opinią; poza tym zawsze możemy wyczytać w krytyce coś, co nam się opłaci - co nam otworzy oczy na coś, czego wcześniej nie dostrzegaliśmy i pozwoli podnieść własny warsztat;
4. jeśli ktoś kilkakrotnie nie słucha naszych rad albo je ignoruje, albo one go ranią, dajmy sobie spokój i przestańmy komentować jego wiersze, bo w takim przypadku nie ma to sensu.

Napisanie komuś "gniot" czy użycie innego pogardliwego epitetu nie jest krytyką i nie zawiera żadnego znaczenia, to nie jest żadna opinia. To jest tylko i wyłącznie zaczepka pozbawiona sensu. Takie "krytyki" rzeczywiście należy przemilczać moim zdaniem, a jeśli już coś odpisywać, to tylko tyle, żeby wykazać bezprzydatność i nonsensowność takich "opinii".

Tyle mojego zdania na ten temat.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jest wiosna, godzina poranna. Promienie słońca delikatnie pokrywa drzewa, a wiatr lekko wieje dyrygując szumem liści. Nad jeziorem siedzi rybak, mężczyzna średniego wzrostu który ma już wiele wiosen za sobą. Rozkłada swoje krzesełko i siada, wyciąga z torby cygaro i zapalniczkę, prostując nogi zapala cygaro i wypuszcza z ust chmurę dymu która powoli zanika aby zrobić miejsce dla następnej. Rybak spogląda na tafle wody i to co ona odbija. Od wielu lat widok się ten nie zmienia. Mężczyzna westchnął i zmarnowany rzucił cygaro za siebie. Wziął swoje rzeczy i udał się do pobliskiej karczmy. W karczmie siedziało kilka mężczyzn w średnim wieku i grało w karty popijając gorzałkę. Starzec podszedł do baru i zamówił kufel piwa, wyciągnął portfel i wysypał na blat stertę drobniaków. Trochę minęło zanim je zliczył i okazało się że nadal mu brakuje kilka monet. Niestety rybak nie zarabiał dużo, ryb w jeziorze coraz mniej, siły też mu ubywają a klienci jakby o nim zapomnieli na rzecz wielkich targów. Wygrzebał z kieszeni spodni brakujące monety i dostał kufel zimnego piwa. Pijąc resztki piany osiadały na jego wąsach. Po chwili do baru przyszedł młody mężczyzna z pobliskiej wsi, w przeciwieństwie do starca tryskał energią, jego uśmiech jakby rozświetlał mroczne zakamarki karczmy. Usiadł on obok rybaka i zamówił lampkę wina wytrawnego, zapłacił banknotem i odmówił reszty.   -Witam serdecznie pana, co Pan ma taką skwaszoną minę? Jest przecież taki piękny dzień!- zapytał uśmiechnięty młodzieniec.   Rybak odłożył kufel i wytarł ręką pianę z twarzy. Spojrzał na mężczyznę nijakim ponurym wzrokiem.   -Ehhh, takich dni było już tysiąc...albo i więcej nie pamiętam dokładnie. Nie ma już z czego się cieszyć, do piachu coraz bliżej a i w sklepiku mi się nie przelewa- powiedział zrezygnowany    Młody wydawał się być poruszony tą wypowiedzią. Wziął mały łyk wina i odstawił kieliszek na blat.   -Przykro mi jest to słyszeć...Potrzebuję może Pan pomocy? Czym się Pan zajmuje?   -Rybakiem jestem, ale ryb jak kot napłakał. Pff, ty chcesz mi pomóc? Dzieciaku, korzystaj z życia póki możesz abyś później nie żałował i nie skończył tak jak ja.   -Ale cóż Pan wygaduje? Przecież dużo słyszałem że dobrze Pan prosperuje, skąd ten pesymizm?   -Hah, kiedyś też taki byłem, młody i pełen zapału, miałem podbić świat i być najlepszą wersją siebie. Ahhh, dawno temu gdy mi stawy nie skrzypiały obiecałem sobie że wyjadę z tej dziury do miasta i zrobię karierę. Miałem skupić się na sobie i rozwijać się w najlepsze, planowałem ukończyć liceum, studia i to celująco a pozjiej otworzyć własną firmę! Ale wszystko szlag trafił zanim się zaczęło, owszem wyjechałem ale jako młody chłopak ze wsi bałem się wielkiego świata. I zamiast robić karierę wróciłem... Inni mieli problemy więc im pomagałem z dobrego serca albo za drobnymi opłatami. Lecz co z tego jak później nie miałem do na kromkę chleba położyć? Więc zacząłem łowić ryby, przez długi czas powodziło mi się ale gdy otwarli ten rybny targ w mieście to było coraz gorzej... I tak od dziestek lat. Mam wrażenie że ktoś zapętla ten sam dzień. Ciągle ci sami ludzie, te same problemy, te same widoki i ta sama bieda. Na kufel piwa muszę tydzień zbierać i tak nie starcza! Mówię ci młody, póki masz zapał wyjedź stąd najdalej i nie patrz na innych, skup się na sobie. A gdy już będziesz żył stabilnie pomóż tym których kochasz, bo inaczej skończysz jak ja, stary zrzęda bez grosza w kieszeni.    Mężczyzna na przeciwko zaniemówił, nie wiedział jak to skomentować. Zanim zdarzył cokolwiek powiedzieć Rybak wychodził z karczmy, po sobie zostawił niedopite piwo. Starzec wrócił do domu i udał się w spoczynek. Na zajutrz wstał, wziął torbę i udał się nad jezioro.
    • @Mapston ale dla niego(poety) jest to ważne - ciekawie-pozdrawiam 
    • Witam -  świat jest jaki jest - ale mogłoby być lepiej  - marzenie -                                                                                                               Pzdr.
    • Witaj - trudny wiersz -                                         Pzdr.
    • Witam - ciekawie piszesz -                                                 Pzdr.serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...