Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

łez sole miła odłóż dziś
dwie garście wspomnień rzewnych
podaruj sobie świeże sny
uśmiechów co dnia pewnych

na stopy lepsze myśli wdziej
by mogły w świat prowadzić
gdzieś między ból kałużę łez
cóż mogę więcej radzić

gdy już obierzesz nowy trakt
lecz stwierdzisz że zbyt ślisko
ja będę tuż za tobą stał
myślami ciągle blisko

nie patrz za siebie poczuj mnie
nie próbuj schodzić z drogi
trzos łzawych soli odrzuć precz
lub wysyp je pod nogi

goryczy twoich stłukę dzban
przegonię wszystkie smutki
żeby nie było dłużej tak
bo życie jest zbyt krótkie







Opublikowano

Schlebiasz mi Izo.Tak naprawdę to zupełnie nie znam się na poezjii.
Do napisania powyższego zainspirowała mnie bardzo smutna kobieta.Pisząca na portalu literackim.Pisze takie "smutaski"że serce ściska.Pomyślałem sobie napisze coś ku pokrzepieniu ducha.
Jak się spodobał to może pomogę choć troszkę ugasić ból.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Trzos jest synonimem woreczka jeśli go uznajesz za staroświecki

Nowoczesna poezja to dopiero czeski film. Aczkolwiek moja tolerancja
nie popycha mnie do jej nieuznawania jako przejawu twórczości literackiej.
Pozdrawiam w Nowym Roku życząc miłosiernego postrzegania środków stylistycznych.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiersz rzeczywiście aż prosi, "nie płacz proszę".
Taki troszkę pamiętnikowy, ale treść zgodna z tytułem, rytmiczny jest i..
pocieszający, chyba o to Autorowi chodziło.
Niepotrzebna powtórka, odległa od siebie, ale kłuje w ucho.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...