Wiersz z ubiegłego lata

[Adrian_Poraj]

Kiedy samotnie siedzę nad rzeką
chowam w kieszenie wspomnienia
pełne goryczy i smutku,
chwytam nadzieję w kapelusz
mglistą jak rosa poranna.

Chodząc drogami błądzących gwiazd
patrzę przed siebie bezwiednym wzrokiem
łowiąc na wędkę zbłąkane uczucia.
W chmurach ze światła się błąkając
szukam ukrytych pamięci furtek.

Bawię się myślą jak piłką,
ciesząc się z powiewu fantazji,
składam we głowie radosne liryki,
sławiąc urodę poranka,
wdzięki ubiegłych wieczorów.

[Sylwester_Lasota]

Adrianie, w moim odczuciu ozdobniki zabiły to co chciałeś przekazać. w każdym razie trudno mi w gąszczu metafor odnaleźć sedno tego wiersza. we głowie bardzo źle się czyta :)
pozdrawiam i do poczytania :)

[Melancthe MENczarka]

Zwyczajnie nie wiem co napisać :)
metafory śliczne - nastrój "przyjemny" lecz przesłanie mi umyka

Popieram - "we głowie" mocno "zgrzyta" w tym wierszu...niczym piasek między zębami.