Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tyle się o nim codziennie mówi,
tyle się o nim codziennie pisze
sam tego bardzo często doświadczam
gdy wokół siebie, co krok to słyszę

- Nigdy nie byłeś nim i nie będziesz
i chociaż tego ci nikt nie wzbrania
porzuć zapędy, porzuć zakusy
podchody tudzież inne starania.

Ja na to wszystko z miną szyderczą
jedną odpowiedź jak płyta zdarta
wyrzucam z siebie bez względu na to
kto adwersarzem - by szedł do czarta.

Tak moi mili, nigdy nie byłem
nie zamiaruję być nim w przyszłości
bowiem na samą myśl o tym draniu
dostaję drgawek, wszystko mnie złości.

Szukajcie dalej, mnie dajcie spokój
i pamiętajcie wziąć z sobą świecę
bo bez niej szanse są beznadziejne
lecz jeśli chcecie to was oświecę.

Nikt go nie widział ani nie spotkał,
nikt nie wie, w którą trzeba iść stronę.
Chcecie ideał? To proszę bardzo.
Mam idealną (według niej) żonę.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gdyby się nie wkradło
w idealne stadło
podejrzenie błahe,
że mężowi flachę
tuż u schyłku dzionka
wytrąbiła żonka
idylla by trwała
pół wieku bez mała
a tak dąsy, fochy,
odstawka od brochy,
pyskówka, kuksańce
a gdy mąż na bańce
ciągle wypomina
oddaj flaszkę wina.


serdecznie pozdrawiam
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A ja tam wolę zostać sceptykiem,
który w pół drogi na piwo zbacza
tłumacząc wybór irracjonalnie
- droga do celu też się wypacza.

Serdecznie pozdrawiam
HJ
Ha ha ha! To zupełnie tak, jak ja!
Opublikowano

Heniu, doskonały wiersz i świetnie napisany. Bawi, niesie uśmiech ale pod warstwą humoru kryje się problem naszych czasów. Gonienie za "nim", za ideałem, którego nie ma. Jest to pogoń skazana na niepowodzenie, przynosząca rozczarowanie. Pogoń za fantomem, za urojoną chimerą.
Gratuluję wiersza i przemyśleń.
Pozdrawiam.
J.

Opublikowano

mówisz do lustra do siebie gadasz
i płynnie rymem w tym wierszu władasz
nikt go nie widział prócz jego żony
kto by pomyślał to człek szalony

lepiej nie pytać nie tracić głowy
gdy i teściowa ma pomysł nowy
który wprowadza stan wręcz
nerwowy((((-:


pozdrawiam

Opublikowano

Nudne i drętwe są ideały
bo choćbyś schodził świat wokół cały
nie znajdziesz dwóch takich samych wzorców
dwóch ziaren maku w tym samym korcu

dla jednych jędza i straszna baba
innym ulotna w koronkach cała
jawi się jako ideał z nieba
i nic im więcej już nie potrzeba

gdy facet mięśnie ma jak z żelaza
a możdżek mały, jej to nie zraża
inna nie ceni w facetach siły
intelekt bliższy i duszy miły

więc po cóż szukać wciąż ideałów
lepiej się cieszyć życiem pomału
nie marzyć ciągle o nowszym porche
bo możesz zmienić na jeszcze gorsze


Pozdrawiam Henryku serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To nie Tusk bo ten facet to ...

Poszukiwacz ideału
zwierzył się u schyłku życia,
że los piekło mu zgotował
dając czeki bez pokrycia

na wędrówkę przez pustynie,
stepy, góry i doliny
by poszukał sobie żony
ale wszystkie te dziewczyny,

które spotkał w swej wędrówce
nawet te, co to przy drodze
chociaż kształtne i uczynne
lecz się na nich zawiódł srodze

bo dawały owszem chętnie
lecz jedynie swoje ciało
które drążył prawie na wskroś
i choć już mu się zdawało

że jest bardzo bliski celu
że ideał wziął w ramiona
wtedy się okazywało
że to była czyjaś żona.


serdecznie pozdrawiam
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oj znam ja mężów przeróżnej maści
kolegów z pracy, szkoły, podwórza,
którzy wprawiają w ruch swoje pięści
bo ich podobno małżonka wkurza.

Bo nie kupiła na meczyk browca
a on w kolejce sam nie postoi,
że nie podała na czas kolacji
a mężuś chlebka sam nie pokroi

Dosyć wyliczeń, bo lista długa
wszystkiego nigdy bym nie wymienił
no i obawa, że robiąc listę
sam bym się w takich gości przemienił.


Dziękuję za miły komentarz i serdecznie pozdrawiam
HJ


Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A ja tam wolę zostać sceptykiem,
który w pół drogi na piwo zbacza
tłumacząc wybór irracjonalnie
- droga do celu też się wypacza.

Serdecznie pozdrawiam
HJ
Ha ha ha! To zupełnie tak, jak ja!
Taka zbieżność charakterów
stawia nas szeregi zwarte
i ruszamy wprost przed siebie
na te szlaki nieprzetarte.

Serdecznie pozdrawiam
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czyż nasze życie nie jest pościgiem
imaginacją myśli i marzeń
dążeń ukrytych, co podświadomie
żądają od nas wciąż nowych zdarzeń?

Gdyby nie było tak jak powyżej
nuda zabiłaby w nas odruchy
człowiek przesypiałby swoje życie
z głową wciśniętą w otchłań poduchy.


Dziękuję za miły i rzeczowy wpis.
Serdecznie pozdrawiam
HJ

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • odziany odświętnie wiersz w neologizmy zostawił wrażenie na chwilę zatrzymał a sensy odkopał czytelnik naiwny głęboko nie były - wypił kielich wina   za zdrowie autora  :)
    • Jest wiosna, godzina poranna. Promienie słońca delikatnie pokrywa drzewa, a wiatr lekko wieje dyrygując szumem liści. Nad jeziorem siedzi rybak, mężczyzna średniego wzrostu który ma już wiele wiosen za sobą. Rozkłada swoje krzesełko i siada, wyciąga z torby cygaro i zapalniczkę, prostując nogi zapala cygaro i wypuszcza z ust chmurę dymu która powoli zanika aby zrobić miejsce dla następnej. Rybak spogląda na tafle wody i to co ona odbija. Od wielu lat widok się ten nie zmienia. Mężczyzna westchnął i zmarnowany rzucił cygaro za siebie. Wziął swoje rzeczy i udał się do pobliskiej karczmy. W karczmie siedziało kilka mężczyzn w średnim wieku i grało w karty popijając gorzałkę. Starzec podszedł do baru i zamówił kufel piwa, wyciągnął portfel i wysypał na blat stertę drobniaków. Trochę minęło zanim je zliczył i okazało się że nadal mu brakuje kilka monet. Niestety rybak nie zarabiał dużo, ryb w jeziorze coraz mniej, siły też mu ubywają a klienci jakby o nim zapomnieli na rzecz wielkich targów. Wygrzebał z kieszeni spodni brakujące monety i dostał kufel zimnego piwa. Pijąc resztki piany osiadały na jego wąsach. Po chwili do baru przyszedł młody mężczyzna z pobliskiej wsi, w przeciwieństwie do starca tryskał energią, jego uśmiech jakby rozświetlał mroczne zakamarki karczmy. Usiadł on obok rybaka i zamówił lampkę wina wytrawnego, zapłacił banknotem i odmówił reszty.   -Witam serdecznie pana, co Pan ma taką skwaszoną minę? Jest przecież taki piękny dzień!- zapytał uśmiechnięty młodzieniec.   Rybak odłożył kufel i wytarł ręką pianę z twarzy. Spojrzał na mężczyznę nijakim ponurym wzrokiem.   -Ehhh, takich dni było już tysiąc...albo i więcej nie pamiętam dokładnie. Nie ma już z czego się cieszyć, do piachu coraz bliżej a i w sklepiku mi się nie przelewa- powiedział zrezygnowany    Młody wydawał się być poruszony tą wypowiedzią. Wziął mały łyk wina i odstawił kieliszek na blat.   -Przykro mi jest to słyszeć...Potrzebuję może Pan pomocy? Czym się Pan zajmuje?   -Rybakiem jestem, ale ryb jak kot napłakał. Pff, ty chcesz mi pomóc? Dzieciaku, korzystaj z życia póki możesz abyś później nie żałował i nie skończył tak jak ja.   -Ale cóż Pan wygaduje? Przecież dużo słyszałem że dobrze Pan prosperuje, skąd ten pesymizm?   -Hah, kiedyś też taki byłem, młody i pełen zapału, miałem podbić świat i być najlepszą wersją siebie. Ahhh, dawno temu gdy mi stawy nie skrzypiały obiecałem sobie że wyjadę z tej dziury do miasta i zrobię karierę. Miałem skupić się na sobie i rozwijać się w najlepsze, planowałem ukończyć liceum, studia i to celująco a pozjiej otworzyć własną firmę! Ale wszystko szlag trafił zanim się zaczęło, owszem wyjechałem ale jako młody chłopak ze wsi bałem się wielkiego świata. I zamiast robić karierę wróciłem... Inni mieli problemy więc im pomagałem z dobrego serca albo za drobnymi opłatami. Lecz co z tego jak później nie miałem do na kromkę chleba położyć? Więc zacząłem łowić ryby, przez długi czas powodziło mi się ale gdy otwarli ten rybny targ w mieście to było coraz gorzej... I tak od dziestek lat. Mam wrażenie że ktoś zapętla ten sam dzień. Ciągle ci sami ludzie, te same problemy, te same widoki i ta sama bieda. Na kufel piwa muszę tydzień zbierać i tak nie starcza! Mówię ci młody, póki masz zapał wyjedź stąd najdalej i nie patrz na innych, skup się na sobie. A gdy już będziesz żył stabilnie pomóż tym których kochasz, bo inaczej skończysz jak ja, stary zrzęda bez grosza w kieszeni.    Mężczyzna na przeciwko zaniemówił, nie wiedział jak to skomentować. Zanim zdarzył cokolwiek powiedzieć Rybak wychodził z karczmy, po sobie zostawił niedopite piwo. Starzec wrócił do domu i udał się w spoczynek. Na zajutrz wstał, wziął torbę i udał się nad jezioro.
    • @Mapston ale dla niego(poety) jest to ważne - ciekawie-pozdrawiam 
    • Witam -  świat jest jaki jest - ale mogłoby być lepiej  - marzenie -                                                                                                               Pzdr.
    • Witaj - trudny wiersz -                                         Pzdr.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...