Bieszczady

[Jan_pradera]

Purpurowy zmierzch musnął moją skroń
Jak antyczny poemat wlał mi spokój w serce
W mglistej cieśnienie życia ,tylko Boru woń
Potrafi mnie nasycić nieskalanym pięknem

Ciepłe strugi powietrza do snu tulą cicho
Pod powiekami wyrasta arkadyjski las
W szmaragdowym jeziorku śpi spokojnie licho
Tutaj znika tożsamość, samotność i czas

Tonę w niepamiętania najsłodszych objęciach
Umysłem dosięgając czasów równowagi
Gdyby tak Bór ojciec pojął mnie za zięcia
I z wszechwładną Naturą wesele wyprawił

[andrzej_barycz]

Twórczość "niedzielna". W tym miejscu, to nieporozumienie.

[Removius R]

Da się go nie tylko przeczytać ale uważam że to całkiem niezły wiersz.

Określenie go mianem wiersza "niedzielnego" (skąd taka prostacka nazwa? ) jest nie na miejscu. Autor włożył w niego swoją pracę a efekt jest co prawda nie powalający ale jednak w pełni do zaakceptowania.

[Jan_pradera]

Biorąc pod uwagę charakter pańskiej twórczości nie dziwi mnie ,że właśnie tego typu "zespołów muzycznych" pan słucha

[Jan_pradera]

Pańskie sklejanie słów nie jest oryginalne, chociaż mogłoby być śmieszne, jakby nie było tak żałośnie infantylne