Zgłoś

@Simon Tracy Ten wiersz to długi, gęsty i wyraźnie wizjonerski poemat o śmierci, przejściu i sądzie. Olśniewa elementami barokowej symboliki, religijnego rytuału i wyobraźni gotyckiej.

@LeszczymNie zawsze się chce być czytelnikiem i rozumieć innych. Czasami to przytłaczające i jest to, jak najbardziej naturalne. Ja na przykład musiałem się najpierw wygadać, później coś napisać i dopiero, jak się moje emocje uspokoiły mogłem się wziąć za czytanie. Dozuje to jednak i zostawiam sobie coś na inne dni. 

@UtratabezStratyTen tekst podoba mi się. Udało Ci się pokazać więzienie nie tylko jako miejsce tylko kary, ale też swoistej "przepracowywania" życiowych wyborów i relacji. Również splecenie wątków: małżeńskiego, społecznego (wszyscy w wojsku), psychologicznego jest spójne i interesujące. Chociaż, przy założeniu, że akcja dzieje się w zmienionym państwie, pewne nieścisłości można pominąć.  Natomiast uważam, że tekst można by poprawić, bo dialogi w obecnej formie (wplecione w akapity) są trudne do śledzenia. Trzeba się mocno koncentrować, żeby rozróżnić, kto mówi.   Podam przykład:    „Kolego, my się chyba już widzieliśmy..." „A niby gdzie" odrzekłem jeszcze bardziej zdziwiony spotkaniem już drugiego „starego znajomego" zaraz pierwszego dnia mojego wojskowego życia. „W mundurze Służby Więziennej to jednak inaczej wyglądam, niż w mundurze wojskowym."   Może lepiej byłoby:   — Kolego, my się chyba już widzieliśmy... — A niby gdzie? — odrzekłem jeszcze bardziej zdziwiony spotkaniem już drugiego „starego znajomego" zaraz pierwszego dnia mojego wojskowego życia. — W mundurze Służby Więziennej to jednak inaczej wyglądam, niż w mundurze wojskowym.   Ale ty tylko sugestia. Pozdrawiam.     

lubię zaciszne miejsca w nich odnajduje spokój to one marzeniem kuszą są weną mojej poezji   to one upiększają moje myśli są lekiem na trud o który się ocieram choć tego nie chcę   lubię zaciszne miejsca to one pomagają mi być tym kim dziś jestem czyli człowiekiem   który prawd się nie boi widzi wschody i zachody lubi gdy inni się cieszą nie smucą się nie płaczą   lubię zaciszne miejsca w nich czuje ciszę która jest tak piękna jak las który nadziei się kłania

@Tectosmith Ja to w ogóle nie w pisaniu się opuszczam, a w czytaniu niestety :// A to wiesz powiązane bardzo są sprawy...