Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Z praktyki w teorię


Rekomendowane odpowiedzi

Kiedy nie stąpam po ziemi,
Posyłam po niej moje wiersze...
Aby chodziły aż za krajobrazy oczom szersze
Do których już nigdy nie dojdę nagami tymi.

A kiedy już mnie nie będzie,
Niech je noszą polne wiatry...
Aż po te strzeliste Tatry
I tam gdzie ziemia podlaska wszędzie.

Niech ich treści słuchają ziomkowie,
Zwierzęta i dzikie ptaki...
Że żył na tej ziemi poeta taki,
Nie wyrzekając się tego,
co robili jego przodkowie?

Kiedy byłem małym chłopcem
Widziałem, jak ojciec kochał ziemię...
https://plus.google.com/photos/103276734392610294633/albums/5465645123630153713?banner=pwa
Nad wyraz słowiańskie plemię,
Ona odpłacała się pełną spiżarnią i kopcem.

A łąki kwieciste tak były piękne,
https://plus.google.com/photos/103276734392610294633/albums/5460053774140201761?banner=pwa
Że mówił: "Aż kosić szkoda..."
I wzruszał się jak do poezji Oda,
Co i ja po dziś wzruszeniem się przelęknę.

Mnie los w praktyce tego poskąpił -
Żeby nie zatracić ciągłości - w teorię przechodzę...
Może przez wiersze raz jeszcze się odrodzę,
Aby co nie możliwe tego dostąpił?

Wiersz dedykowany Ludziom i Ziemi Podlaskiej.
Podlasie, dnia 14.10.2012 rok.
Mietko Patriota Podlasiak

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To prawda. Miło mi. Pozdrawiam serdecznie z tej Ziemi Podlaskiej.
Naszej Ziemi, Polskiej Ziemi.


* * *

Do tych pól, łąk,
miedz, ścieżek poplątanych
pamięć tylko mi ostała,
można by rzec.

Ale nie załamuję rąk
do tych rzeczy szukanych,
które dusza na jawie miała,
skoro w wierszach mogę je strzec...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...