Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Natalio, oto moja propozycja do komunikatu.

Turniej paramilitarny na Limeryk Szwejkowy zorganizowany w okolicach 13-ego zaszczyciło swymi dzie(a)łami 7 autorów (pardon: jedna autorka & reszta płeć brzydka) publikując szczęśliwe 13 wierszy.
Obśmialiśmy się wszyscy, jak - nie przymierzając - w knajpie u Kallicha na stypie rekruckiej :)

Wobec powyższego postanowiliśmy wszystkich obecnych na zbiórce odznaczyć specjalnym Wyróżnieniem z Niespodzianką!
Laur Honorowy dodatkowo otrzymuje dzielna niewiasta, która nie ulękła się żołnierskiego dowcipu, a nawet więcej - odnalazła w nim przyjemność!
Brawo czarna - leczenie dotykiem ma duże perspektywy!
Wyróżnienia dla rezerwistów(w kolejności chronologicznej):
- Leszka Dentmana za "włóczącego się Sz."
- Piotra_Mogri za "żabę - babę"
- Marka Hipnotyzera za "alarm - Uwaga"
- Jacka P. za "jo nie wim"
- Messalina Nagietka za "inter - lejek"
- Mirosława Serockiego za "wesz"
Baczność! Na praaaawo patrz! Graaaatulacjeeee!

Ewelina & Jan

O ile autorzy nadeślą jakieś namiary pocztowe, być może otrzymają coś ;)

Opublikowano

Witam,

Ja tak przy okazji.

Forum dyskusyjne:
"Przeniesiony: Słowa w Sieci - relacja Naocznego Świadka"

Zostawiłem informację o przeniesieniu specjalnie. To nie jest pomyłka.

a.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chyba stworzę oddzielny dział na www.poezja.org - Turnieje,
i tam wrzucało by się informację o np. "I Turnieju Limerykowym - Wrzesień/Paźdz.../Sty..."
lub "I Turniej prozatorski".
Wraz z regulaminem, utworami, które wygrały, kto brał udział itd.

Co Wy na to?

a.
Opublikowano

hm, nie wiem, możemy dawać te informacje równie dobrze w "ogłoszeniach", poza tym nie wiem, jak się przyjmie turniej prozatorski, myślę, że można z tym poczekać do nowego roku.

Bezet, co myślisz?

ja już bardziej skłaniałabym się ku zrobieniu działów "warsztat", "piaskownica", "utwory satyryczne", ale wedy nie wiem co z haiku... ale faktycznie to haiku w limerykach pasuje jak kwiatki do kożucha, a o rozdzieleniu piasku z warsztatem mówią użytkownicy od jakiegoś czasu.

Opublikowano

Powstanie kolejny zamęt. Piaskowinca - dział w którym publikuje się poprostu "dla jaj" :) Wiele osób publikuje tak w dziale Z i P :) Jak więc roztrzygniesz w którym dziale wiersz powinien się znajdować? :)

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

to wtedy może znikną jajcarskie wiersze z Z i P ? bo będą je ludzie publikować w piasku. No nie wiem, ale wiele głosów mówi (nie mi w głowie a na forum), że warsztat powinien być osobno, dla ludzi, którzy zaczynają, chcą porady itp, a w piasku jest zabawa, jak to się ma? rozumiem wspólny mianownik - dzieciństwo, tylko jedni chcą budować babki a inni stawiać pierwsze kroki, tym ambitnym maluchom czasem mogą nieodpowiadać harce starszaków....... uff, ok, się zapędziłam :)
jak dla mnie mogą być razem, zaznaczam tylko, że sporo osób liczy na rozdzielenie ich. Ale jeśli to syjamskie bliźnięta.. to może lepiej nie ryzykować...

Opublikowano

Ja bym jednak rozdzielił. Pożądany jest dział, gdzie można sobie jaja porobić. Może nazwać go "poezja lekka" albo "Pół żartem" czy coś takiego.
To co? Jeżeli podam swoje namiary, to coś dostanę? Zanim się zdecyduję, muszę wiedzieć co, bo dla ołówka bez gumki nie mam zamiaru :)

Opublikowano

A co ja będę Bezetowi podawał? Tutaj podam, bo to w końcu żadna tajemnica i z byle książki telefonicznej można sobie ściągnąć adres. Wygląda to tak:

Mirosław Serocki
ul. Ks. Struka 5
64-840 Budzyń

tel: 0-67 284 46 54
0-67 284 32 05
692 435 762

Opublikowano

Natalia,
zima mnie zasypała, jestem w pracy :) - poradzisz?
Zajrzę tu jeszcze za chwilę, po 22:30 powinienem być w domu (o ile dojdę :)
pzdr. b.
(zawsze w listopadzie wsadzam do doniczki na parapet jakieś cóś ;)

  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...