Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dobra pamięć jest bardziej potrzebna
słoniowi niż człowiekowi
bo człowiek tyle potrzebuje zapomnieć
albo musi wariata stroić
że nie wie co robił i co robi.

I co jeszcze można od człowieka chcieć -
jak ktoś śmie jakby ci
co dzisiaj chyba się tylko uwzięli na niego
(że go tak prześladują) sumienia nie mieli.

Czyż nie tego sumienia
jakiego on nie miał kiedy trzeba było mieć
kiedy on był katem a oni ofiarami.



[wersja ostatnia i ostateczna]

Dobra pamięć jest bardziej potrzebna
słoniowi niż człowiekowi
bo człowiek potrzebuje ale zapomnieć
albo musi wariata stroić
że nie wie co robił i co robi.

I co jeszcze można od człowieka chcieć -
jak ktoś śmie - jakby ci co dzisiaj
(prześladowcy jacy czy co)
chyba się tylko uwzięli na kogoś takiego -
sumienia nie mieli (że mu nie zapominają).

Czyż nie tego sumienia
jakiego on nie miał kiedy trzeba było mieć
kiedy on był katem a oni ofiarami.
I teraz (bo już nie wbrew prawdzie) proszę
bardzo sobie wybaczać.

Opublikowano

Witam :)

świetny wiersz -

niepowtarzalny styl pisania
trafne (z nutką humoru i ironii) rozważania
o naturze człowieka

a, co! cały mi się podoba
to przetoczę
cały:


"Dobra pamięć jest bardziej potrzebna
słoniowi niż człowiekowi.
Bo człowiek to potrzebuje zapomnieć.
Albo musi wariata stroić
że nie wie co robił i co robi.

I co jeszcze można od człowieka chcieć -
jak ktoś śmie jakby ci
co się chyba tylko uwzięli na niego
że go tak prześladują - sumienia nie mieli.

Czyż nie tego sumienia
jakiego on nie miał kiedy trzeba było mieć
kiedy on był katem a oni ofiarami."

prawdziwie prawdziwe

pozdrawiam :)

Opublikowano

Wiersz skłania do myślenia i podoba mi się, choć zanadto na mój gust wyważona ta puenta - takie trochę raz na wozie raz pod wozem - choć rzecz jasna na dużym stopniu ogólności jeśli chodzi o relację Człowiek i Historia słusznie. No i pamięć słonia/zapominanie oraz jego konsekwencje w tym wszystkim - to jest naprawdę interesujące. Pozdrawiam.

Opublikowano

WiJa -dobry wiersz , ta pamięć jest u nas (na życzenie wybiórcza), jak kiedyś npisałam w wierszu płata figle- zapominamy to co powinniśmy
pamiętać!A słonie - doskonałe porównanie- i nie tylko mają dobrą pamięć, ale porozumiewają się na duże odległości za pomocą sygnałów sejsmicznych - wytwarzają dźwięki o niskiej częstotliwości rycząc lub uderzając stopami w ziemię- żeby tak my (jak ryknę w domu usłyszy mój lekarz i wie!Ha!)
Pozdrawiam autora ciekawego przemyślenia!
Wiersz zabieram!
Ja

Opublikowano

Dobry tekst i temat. Pamięć ludzie mają świetną, szczególnie do tego by się mścić. Świetnie to zostało przedstawione.Poz.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zachód… świetlisty, promieniujący, Szum wody, cichy oddech wszechświata, Pył kamienny spod fal chwytający, Na horyzoncie drewniana chata.   Tuż ona… igła w stogu siana, Obok mnie, z uśmiechem wrażliwym, Siedzi ta, ciemnooka oddana, Cząstka Boska, w eterze żywym.   Blond, kaskadowo opadający, Na zgrabne, niczym anielskie plecy, Wzrok drżący i uspokajający, Przeszywający głębię, kobiecy.   Spinelowe, rozchylone usta, Delikatne, jak chmurka na niebie, Trafiają w kapryszące gusta, Ucałują czule w potrzebie.   Wtulony czuję zapach lotosu, Ciepło jej włosów, okala szyję, Wymieszany z nutą kokosu, Doznaję uniesienia, że żyję.   Patrzy na mnie, przeszywa mi duszę, Wchodzi w ocean niespokojny, Zagłębia się w nim, widzi, że fruszę, Fale wirują, wolne od wojny.   Cichy szept, „O czym myślisz kochany?” „O świecie, planecie bólu i łez. Dobra, miłości, szczęścia zabrany.” „Ciii…” Kładzie mi palec na usta, „Leż…”   Siada okrakiem, patrzy z góry, Dłonią otula serce wrażliwe, „Rozumiem cię, zburzymy te mury, Zerwiemy razem węzy kłamliwe.”   Malachitowe drzewa hulają, Obejmuję rękoma jej talię, Wargi ust się do siebie zbliżają, Ptaki nam ćwierkają, chwalili je.   Widzę łzę z innego wymiaru, W ciemnym zwierciadle do otchłani, „Jesteś znakiem prawdziwego daru, Nieprawdopodobnymi siłami.   Prawdziwą ostoją w chaosie, Wzorcem bytu z Krainy Światła, Cóż bym uczynił sam w mym losie?” Grymas radości, uśmiech mój skradła.   Otula dłońmi twarz pieszczotliwie, Gest miłości na policzku składa, „A więc jestem dla ciebie prawdziwie.” Ramiona me powoli rozkłada.   „Aby cię wspierać, kochać, pomagać, Gdyż ty mój drogi masz tu zadanie, Nie można go zupełnie odkładać, Masz wzniecić to duchowe powstanie.”   Rzeka szlocha lekko, słońce zaszło, Świadomość, że to fikcja dobija, Wszystko z hukiem iluzji zbladło, To niczym sen, myśl o tym zabija.   Gdzie znaleść taką kobiecą duszę? Nim znajdę prędzej się sam uduszę, Która mnie pięknie, w pełni zrozumie, Dostrzeże, do swego życia przyjmie.   Pokocha czule, zaakceptuje, To jak myślę i się zachowuje, Czy będzie mi taka dama dana? Szukanie igły w stogu siana…    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Wielebor

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • planujemy  a chwile one mogą decydować  o życiu   spotkałem ją jego  zauroczyłem się... przechodziłem  na czerwonych światłach  nie zdążyłem ...   chwile one mogą decydować  o życiu    a ja  ja tracę ich tak wiele... bezpowrotnie    5.2025 andrew    
    • @Groschek dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...