Zamknięci

[Emilia Jedwabińska]

Chcesz odciąć się
od świata więc
zamykasz siebie
w szklanych
skrzydłach ważki
kruchych jak filiżanka
w snach pszczół
pełnych
zapachu miodu
w zieloności
oczu elfów
i rusałek
w igłach sosny
oblanych
złotą żywicą

A ja zamykam siebie
w świątyni
z własnych słów.

[Red Rose]

Bardzo ciekawe. Poza jedną literówką: wyszło "kruchuch" zamiast "kruchych". Jedno mnie tylko zastanawia (o ile dobrze zinterpretowałam ostatnie słowa wiersza): zamknięcie się w świątyni z własnych słów jest chyba iluzją, bo przecież pisząc, uzewnętrzniasz swoje ja. Kiedyś przyznałam się znajomemu, że piszę wiersze "do szuflady". Odpowiedział mi na to, że mam je z tej szuflady czym prędzej wyjąć, bo jeśli ktoś już pisze, to nie po to, by się z tym kryć. To tylko taka moja refleksja:) Pozdrawiam