Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zostawmy uchylone drzwi...

Gość

Przez Gość
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Życie przeplata sie tysiącem barw
i czasem jak świętojańska noc
ta jedna zakwitnie słowami
powiedz ile spadnie gwiazd
by móc otworzyć swą duszę prawd wrotami .
Migoce świat słońcem za dnia
zaś nocą świeci księżycem
mimo to drogą niezrozumiałych słów
błądzę ja i brniesz nią ty
w głąb w samo życie .
Dobrze , że jesteś boję sie ciszy
w niej wszystko zamiera
ona wszystko niszczy
więc mów , niech płyną słowa
twoimi ustami mówione
i nie domykajmy dusz swoich drzwi .
Bądźmy wciąż tacy sami...

czarna

czarna

Opublikowano
Opublikowano

nie domykajmy drzwi..lalalala tak mi się skojarzyło z pewną piosenką...

"mimo to drogą niezrozumiałych słów
błądzę ja i brniesz nią ty
w głąb w samo życie ..." ten fragment jest dla mnie najlepszy...pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • KOBIETA
      Sweet Corvette …

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • wsliwka
      Urwis

      Przez wsliwka · Opublikowano

      Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • truesirex
      Niechęć w emocjach

      Przez truesirex · Opublikowano

      Twarze dwunastu wyrazów nie uśmiechają się z prawdą
    • zawierszowana
      Gdybam

      Przez zawierszowana · Opublikowano

      A gdyby?   Gdyby nie bylo mnie na tym świecie? Gdybym nie powstala w tej jednej kobiecie?   Gdybym sie nigdy nie urodzila, Byloby lepiej?   Zdecydowalaby o tym moja rodzina.   A gdybym tych rzeczy nie zrobila? Gdybym temu zaradzila   Gdybym zrezygnowala ze zla tego Gdybym wiedziala co robi mi to strasznego…   Lecz nie wiem, A gdybym wiedziala?
    • Starzec
      On

      Przez Starzec · Opublikowano

      @Berenika97Może za wysokie wymagania ? :)) Matematyka uczy i................ dodawania :)) Pozdrawiam:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...