ballada o zmarłym dziecku

[hubertk]

umarło dziecko

dom o tej części aktu
zawsze cichnie
starsza kobieta otwiera
i zatrzymuje ścienny zegar
przewiązuje na głowie
ciemną chustkę
zasłania okna
i wszystkie lustra

przychodzą sąsiedzi
i pierwsi bliscy

kiedy umiera dziecko
dom pierwszy rozluźnia
zbolałe ramiona
i zwraca je łożu

ojciec obmywa wtedy
ciało chłopca
kilku mężczyzn ubiera go
na biało
na szyjach zaciska im się krawat
będą próbować przełknąć ślinę

dziewczynki przyniosą pod wieko
polne kwiaty
noc będzie długa jałowa i bezsenna

[Nadya Łaniewska]

Piękny.

Wszystko w tym wierszu naturalne i spokojne. Na swoim miejscu. Bez paniki. Żałoba spod strzechy.

Gratuluję Autorowi.

[Alina_Służewska]

przejmujący obraz
przedstawiony w sposób realistyczny
prosty i to jest zaletą wiersza

tak na marginesie - w bliskim sąsiedztwie: pierwsi - pierwszy
ale może tak ma być

zmarło dziecko, któremu oddają cześć wszyscy:
Autor sąsiedzi bliscy dom
a nawet przyroda

"dziewczynki przyniosą pod wieko
polne kwiaty"

jestem wzruszona

Autora pozdrawiam :)

[Removius R]

Niby przaśne lecz ten wiersz ma klimat, wstrząsająco-realistyczny klimat w dodatku konsekwentnie zbudowany od pierwszego aż po ostatni wers. Na plus.