Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

widok na chodnik

Jacek Pałka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kaliope_X.

Kaliope_X.

Opublikowano
Opublikowano

przestać siebie oszukiwać w braku odwagi... potrzebny tylko jeden skok przez "okno na świat". słowa przestaną "niegrzecznie" szukać wolności. lepiej nie cofać ich znów, gdzie wszystko lepsze - bo nadal na łańcuchu. miska pełna... a Ty patrzysz w okno. więc jak? czy chcieć to móc?

bardzo enigmatyczny wiersz. pełen niedomówień - podzielam zdanie poprzedników.
ale ma to "coś". nie pozwala przejść obojętnie.

pozdrawiam Autora,
in-h.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Dwie ostatnie strofy dobre, chociaż średnio odpowiada mi ich interpunkcja oraz zwrot "przecież Ty nie umiesz skakać...", niby ujmujący, a jednak nielogiczny - skakać chce się z okna dlatego, że nie będzie szansy na ratunek, że nie potrafimy wykonać dobrze takiego skoku :)

Strofa numer jeden nie jest zła, lecz cofanie słów do miski (co w ogóle zresztą znaczy? - rozumiem, że poezja etc., ale jednak...) niezbyt pasuje mi do dalszej rady oszukiwania się dalej.

Nie podoba mi się jeszcze tytuł, mający wprawdzie związek z treścią, ale jednocześnie nie do końca pasujący, widoku na chodnik w wierszu jak na lekarstwo.

Ogólnie utwór przyjemny, może nie majstersztyk-arcydzieło, ale zdecydowanie można powiedzieć, że ma jakiś przekaz i cel. Co już jest ważne :)

--
Pozdrawiam
Michał Małysa
http://www.mojwierszownik.pl

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      Szybciej

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Starzec Prawda to :)) Pozdrawiam. 
    • Migrena
      Liturgia Taśmy

      Przez Migrena · Opublikowano

      I. WEJŚCIE Najpierw pachnie smarem. To jest zapach chrztu, w którym topisz ręce, zanim jeszcze poznasz imię nowego Boga. Drzwi zamykają się jak powieki, świat zostaje na zewnątrz - przepalony neonem, niepotrzebny jak jezyk w ustach automatu. Patrzysz na linię - jest prosta, bez końca, jak zdanie, którego nigdy nie dokonczysz. Za chwilę sama nauczy cię alfabetu: klak-klak-klak - to „A”, klik-klik - to „B”. Po roku będziesz znał tylko te dwie litery: AB - jak ABRAKADABRA, zaklęcie, które zamienia ludzi w śruby. Kiedyś miałeś w sobie światło, teraz trzymasz w dłoniach cień, wypolerowany tak długo, że odbija tylko profil brygadzisty. II. TRANS Słyszysz muzykę maszyn, jej refren to ból w nadgarstkach, jej zwrotki - szum wentylatorów, które kręcą się szybciej niż twoje serce. Wchodzisz w rytm jak w narkotyk, a on rośnie w tobie jak nowy organ. Taśma to żyła, a ty - strzykawka. Pompujesz w system to, co zostało z człowieka. Myśli zaczynają migotać jak świetlówki, jedna gaśnie, druga się tli. W pewnym momencie zapominasz swojego imienia, bo nie jest w normie ISO, nie ma go w tabeli, więc nie istnieje. Nad tobą, zamiast nieba - sufit, pełen oczu kamer. Mrugają czerwienią, jakby chciały powiedzieć: „Twoje marzenia zostały nagrane. Zostaną zutylizowane.” Śmiejesz się bezgłośnie. Nawet twoje usta działają na prąd stały. III. ROZPAD Po latach nie odróżniasz snu od zmiany. Noc to dzień, dzień to noc, a w środku - czarna dziura halogenów, która wysysa z ciebie resztki kolorów. W głowie rosną cięte w kawałki godziny. Słyszysz je w uszach: klik, klik, klik. To nie jest dźwięk maszyn. To twoj mózg się zwija w spirale, jak wąż, który gryzie własny ogon. Taśma wślizguje się w twoje żyły. Czujesz, jak przesuwa się w krwiobiegu, delikatna, jak stalowy wąż, który liże twoje serce. Teraz ono bije w rytmie normy. Teraz jesteś idealny. Na końcu snu stoisz przed lustrem. Patrzysz - nie ma twarzy. Tylko gładka powierzchnia, doskonała jak produkt po kontroli jakości. A ktoś z głośnika powtarza: „Dziękujemy za współpracę. Twój czas został w pełni wykorzystany.” Potem cisza. I to jest najgłośniejszy dzwięk, jaki kiedykolwiek usłyszysz.    
    • TylkoJestemOna
      Paragon

      Przez TylkoJestemOna · Opublikowano

      a wiesz, teraz to widać zupełnie inaczej :)  sorki, już nie ma tekstu.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      teraz faktycznie jest lekki, o i tym bardziej mówię, że jest ok. :) 
    • violetta
      ***

      Przez violetta · Opublikowano

      @Arsis dla ciebie to pożywka do napisania powieści SF:) my z ziemi nie będziemy jej widzieć dobrze, chyba, że przyhamuje i się coś zmieni po drodze. W przyszłości będziemy łapać takie komety do naszego układu.
    • wierszyki
      Paragon

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Mój tekst to prosty rymowany wierszyk.   Wszystko to było: Encyklopedie, skrzynki narzędzi, druty i włóczki, kordonki, kredki. (Dziś, gdy zapomnę daty urodzin, wiadomość z banku nieco mnie schłodzi).   Lady, do których szło się i stało i lepiej, aby się pamiętało. Kałamarz z piórem, szorstkie linijki, zegarek ręczny, nawet pamiętnik.   Autobus, który czasem się spóźniał (chociaż opinia bywała różna). Wszystko to było. I wiersze Brzechwy Piszę SMS. Kochanie, przeżyj.     POZDRAWIAM

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...