popatrz w oczy

[BlackSoul]

Wciąż otwarte oczy, szeroko rozwarte niczym biodra, nie mieszczące się w żadnych szmacianych ramach. Usta ułożone w linię prostą, która łączy dwa policzki, pełne mętnego powietrza. Nikt nie chce, żeby się rozjechały niczym skłócona rodzina po nieudanych świętach. Nad wszystkim czuwa zagęszczony dym, z papierosa mamy. Tli się i iskrzy. Mały lwi przyjaciel, gryzący mnie wściekle w płuca.
Mam wzrok, wpatrzony beztrosko, bez wyrazu, gdzieś w dal. Zapada się w ślady, wysiedzione w gumolicie. Nie widzisz ich w mojej pamięci, ani jak falują pod paluszkami słońca, które wdziera się przez kuchenne zasłony. Opisz mi to spojrzenie, na wpół puste, przeźroczyste. Te uczucia, których od dawna w nim nie ma. Jest jak pokój, omamiony rządzą destrukcji, zdrapujący z siebie gobeliny - połacia zaschłej farby, krwawiącej wyobraźni. Oczyszcza się z brudu, któremu pozwolił osiąść za uszami.

Zamykam oczy, by nie widzieć twarzy, by nie musieć znosić, twojej pętli odbitej w brązowej źrenicy lustra.
Zawisłeś w moim życiu wielkim wykrzyknikiem - kotwicą pustki.