Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

płaczą połoniny!
krystalicznie czystem
strumieniem bystrem

poją buki swemi łzami
przecinając szlaki
ze strudzonemi wędrowcami!

i płoną połoniny!
żar je trawi!

...

bo jakiś kretyn
niedopałek zostawił

Opublikowano

niedopałek świadczy o pożarze, a strumień- woda jest w sprzeczności z ogniem. poza tym archaiczne końcówki nie dodają wierszowi grozy lecz śmieszności. też bym zapaliła, gdybym paliła...
myśl dobra z wykonaniem gorzej. ..

ps. nick przypomina mi film na który nas w szkole zagonili...Dersu Uzała sam w tajdze przez cztery godziny....
pozdr.

Opublikowano

trudno mi było zastosować bardziej jaskrawą konwencję ironiczną, niemniej jednak wydaje się, że są na tym portalu ludzie tak przejęci "poezją", że we wszystkim doszukują się przepełnionego artyzmem drugiego dna. nawet śmieszne to

pzdr

Opublikowano

taka mieszanka klasyki z nowoczesnością, jako groteska występowała
w dwudziestoleciu międzywojennym...

i już przez ten fakt, nie potrafię spojrzeć na tekst jako indywidualny utwór, raczej jak na pozerski tutorial...

nie mniej jednak pomysł jest twój, wykonanie też...

taka moja opinia, jeśli to autora interesuje...
pozdrawiam A.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 
    • @violetta biedak  siedzący na skalę ! Inny biedak stojący obok patrzy na biedaka siedzącego na skalę. Gdzieś dalej, biedak siedzący w rozlatującym się samochodzie patrzy na stojącego biedak który patrzy na siedzącego na skalę biedaka.   Popierdolony świat biednych biedaków.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...