Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Spacerując w chmurach
po Aiguille du Midi
dostrzegłem - małego ptaszka.*
Na blisko czterech tysiącach metrów
szukał w lodzie pożywienia.
Nie wiem czy głupi, czy zagubiony
na pewno - piękny.


*tylko bez skojarzeń ;)))

Opublikowano

[u]Do:[/u]

Anna Para

Witaj Aniu.:)
Jak zwykle bardzo dziękuję za poświęcony czas.
"I bez "skojarzeń", bo gdzieżby!"
Wiedziałem, że mogę na Ciebie liczyć. :)))))))
Pozdrawiam.


teresa943

Krysiu - Ot, taki krótki tekst się zrodził i... zaistniał.
Jeśli więc coś z niego zostanie w Twojej pamięci, to jest mi tym bardziej miło.
Pozdrawiam.:)


Nata Kruk

Witam.
Miło mi, że chociaż dwa wersy nie zawiodły. Zawsze to coś.:)
Na pewno będę się starał, aby na przyszłość było lepiej.
Jeszcze raz dziękuję za kolejną wizytę i zapraszam ponownie.
Pozdrawiam.:)

Opublikowano

co jest ważne dla kogo, gdzie i kiedy, czy zawsze tak samo? ale też -
w jaki sposób postrzegamy innych i jak oni ("inni" w naszym odczuciu) patrzą na nas.
i czy mamy na to jakiś wpływ, gdy trwamy w swoim "błękicie" - robimy, co do nas należy? i czy musimy zabiegać o piękno postrzegania?

tak odbieram przesłanie i takie refleksje zabieram z Twojego wiersza.
krótki, treściwy.

pozdrawiam,
in-humility.

Opublikowano

[u]Do:[/u]

Kaliope X.

Ciekawa i trafna analiza. Objętościowo znacznie przerosła tekst. :)
Bardzo dziękuję za kolejne czytanie i komentarz.
"in-humility" - bez przesady. No chyba, że do poezji. :)
Pozdrawiam.


Janusz Ork

Witaj Januszu.
Masz rację, bez tego świat jest uboższy.
Cieszę się, że trafiłem w gust. :)
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...