Dlaczego

[Bartosz_Cybula]

wyrastają dumnie z przerdzewiałej ziemi
nieprzytomnie żyją zatrutym oddechem
krzyczą przez deszcz degradowanym głosem
a czasami, nawet samotnieją

szarymi ramionami służą niemej sowie
widzów obdarowują zimnym pocałunkiem
bezimiennie salutują nieistniejącym
i nie zrażają się pustką odpowiedzi

niegdyś chciałem wzbić się ku słońcu
zostawić westchnienia - i - zapominać
jak każdy pragnąłem nieśmiertelności

dzisiaj chcę tylko twojego spojrzenia
i uwłaszczyć zaspaną nadzieję
krzyże moje, myśli moje

[Alicja Powroźnik]

z czasem samotnieją...
pozostają juz tylko wspomnienia
przygnane jesienną wichurą pragnień
pogodzić się z tym trzeba
nie pytać dlaczego

pozdrawiam

[Bartosz_Cybula]

Droga Pani Alicjo.
Dziękuję serdecznie za komentarz. Co do wiersza: nie są to przygnane jesienną wichurą pragnienia.
Pozdrawiam