Podlaskie pejzaże

[M_Patriota]

Pola nieprzejednane, szczere
Rozciągają się po horyzont
Ziemi przeoranej stąd i dokądś?

Lasy ruchome bezkresne,
Zieleń w nich się topi.

Wolność nieujarzmiona,
Nie mogą jej zmienić wieki.

Łąki snujące od rzeki do rzeki
Aż połknie je horyzont daleki.

Zboża zielone rozciągnięte
Po świat szeroki aż się zakończą pod lasem.

Polne ścieżki ciągną się równym pasem
Aż gdzieś tam już oczy nie dosięgną,
Tam zostaną bezboleśnie przeorane.

Nieba błękitne i rezolutne
Nam się szczerością kłaniają.

Anioły pierzaste piękno absolutne
Nad nami przepływają.

Ludzie uczynni, uczciwi i ambitni,
Przybyszy już w progach witają.

Bociany podlaskie z wysokości nieba,
Drzew, budynków wiejskich spoglądając z góry,
Problemy ludzkie znają.

Z Podlasia nie tylko Podlasiu
[ Wiosna 2010 ]

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"Podlaskie pejzaże", to mógłby być niezły obrazek, ale jest sporo przegadania, wręcz
niepotrzebnych wersów, czy słów. Zdecydowanie za dużo "co".
Powyżej, tylko wybrane "punkty", którym potrzebna jest zdecydowana korekta.
Oczywiście, to tylko mój maleńki głosik.
Serdecznie pozdrawiam... :)

[M_Patriota]

Uwagi, poprawki są słuszne i je akceptuję.
Ambitne ułożyłem do powyżej absolutne.
Serdecznie pozdrawiam

[krzywy olek]

taki obrazek pasuje do każdego krajobrazu, nic się nie dowiedziałem charakterystycznego dla Podlasia;
i w dodatku to taka wylicznka, "te" zwrotki można by ciągnąć w nieskończoność, co staje się zgubne dla przekazu;
piękno li samo w sobie? ale dlaczego taką łamaną polszczyzną?
pozdr

[M_Patriota]

To proste, bo przecież pochodzę z Podlasia. A zatem tutaj jest język
etnicznie białoruski. Wychowałem się na nim i przewija się w moim języku.
Serdecznie pozdrawiam. Mietko