Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
burza zgarnia ciemne liście i zrywa wszystkie łodzie, które
wieczorem przycumowano do nieba

P. Neruda

ulewa zatopiła przystanek - kierowcy autobusu pokazałem
"faka"; jechałem myśląc o pierwszych symptomach
nadchodzącego wzwodu, w strugach

mijałem budynki tak do siebie podobne, że cierpła skóra -
w oknie jasne włosy, kwiaty pragnące wody.
z jej płaczącego łona spoglądało morze,

z plakatów. skończyła się ulica, deszcz wpływał
w rynsztok; miasto poza rytmem twego smutku? w kałużach
uciekających dni tropię żal i choćbym w pół drogi przełamał
wszystko na pół,
żeby zmienić lub ocalić: czasami budzę się o świcie

i nawet moja dusza jest wilgotna.
huczy, ciągle huczy dalekie morze.
*



*P.Neruda
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



W nawiązaniu do 3-letniej: "inna gadka" - tekst Nerudy;
można zostawić same cytaty - będzie dobrze;
reszta w przemilczenie (ten fak, symptomy, podobne, że cierpła /uczulenie?/, że o wpływał w rynsztok nie wspomnę).
I jeśli tytuł odpowiada pogrubionemu fragmentowi - to bieda wzruszeń (emocjonalna).
PS. Dobry obyczaj to podawanie pełnego adresu cytaty, Neruda napisał trochę.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



W nawiązaniu do 3-letniej: "inna gadka" - tekst Nerudy;
można zostawić same cytaty - będzie dobrze;
reszta w przemilczenie (ten fak, symptomy, podobne, że cierpła /uczulenie?/, że o wpływał w rynsztok nie wspomnę).
I jeśli tytuł odpowiada pogrubionemu fragmentowi - to bieda wzruszeń (emocjonalna).
PS. Dobry obyczaj to podawanie pełnego adresu cytaty, Neruda napisał trochę.
Pozdrawiam



niech Pan idzie się lansować pod swoim żarem emocjonalnym, bye! pozdry

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
    • Przypomniał mi się Ebenezer Scrooge, a raczej wizja jego przyszłości przedstawiona podczas spotkania z trzecim duchem. Z tą różnicą, że wiersz na rozdrożu patrzy raczej w tę ciemną opcję. Samobójstwo? 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...