koronkowa

[Kalista_Zachary]

codzienna, a nie wie
dobrze, że nie wie
umarłaby

z niewiedzy rośnie
dłonie rozlewa

mała świętość
koronkowa

[Kalista_Zachary]

Wiem, że się nie udzielam, ale mimo to zapraszam do mnie ;)

[Janusz_Ork]

Byłem, czytałem, pozdrawiam. Wiersz dla mnie zbyt zamknięty.
J.

[Roklin]

Zgadzam się z Januszem. Brakuje jakiegoś odniesienia, które nakierowałoby czytelnika na trop myśli autorki. Kojarzy mi się z bezrefleksyjnym, nieco ograniczonym człowiekiem, ale może to nadinterpretacja?
Pozdrawiam :)

[Kalista_Zachary]

Dziękuję za odwiedziny. Mozliwe, ze zbyt zamkniety, jednak, kto wie czym jest koronka do Miłosierdzia Bozego, moze i by znalazł trop ;).
Bez refleksji, to nie jest.
No dobrze - z mojej strony, to wygląda tak:
nie ma tu nic ukrytego - jest małą swiętość, którą daje codzienne odmawianie koronki, a często osoba, która ją odmawia nie zdaje sobie sprawy z jej wielkiej mocy, gdyby wiedziała, to "umarłaby" - człowiek nie jest w stanie zniesc Bożej Mocy.
Wiec, co mogę uczynić z wierszem, zeby był bardziej otwarty?