Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

rozstanie

Marek M
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marek M

Marek M

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Gdzie jest ta miłość szczęśliwa?
Wprost zgasła, wyblakła i sczezła.
Nie wzięła mnie z sobą w podróż,
do innej chyłkiem odeszła.

Sypnęła gniewem posępnym,
piaskiem po oczach omiotła
i nie chce już tworzyć razem
i zamiast piękna jest szpetna.

Teraz rozstanie ponure.
Rodzinę szlag trafił piorunem.
Jak rzec syneczku, że tracisz,
choć miłość ciebie przyniosła.

Lilka_Laszczyk

Lilka_Laszczyk

Opublikowano
Opublikowano

Wiersz niosący dużo emocji, choć od strony technicznej trochę nie rytmiczny (zwlaszcza w ostatniej zwrotce). Myślę również, że niekoniecznie każdy wers od dużej litery.

Wydaje się, że o miłości i rozstaniach napisano miliony wierszy, ale zawsze rwą w środku jakimś podskórnym nerwem.
Pozdrawiam
Lilka

Marek M

Marek M

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Witam,
Nie piszę wierszy tak sobie. Zawsze są moją riposta na rzeczywistość. Nie muszą to być moje osaobiste przeżycia, ale te, z którymi się zetknąłem. Może lepszy byłby tytuł "ROZWÓD", bo to o to chodzi, ale był zbyt "draft". Nasze "surowy" nie bardzo pasuje.
Nad rytmem nie zastanawiałem się w ogóle, bo mnie "cholera" chciała trafić. Synek, śliczny chłopczyk 3,5 lat. A rozwala wszystko małolata 17.
Z kolei takie docieranie szlifów, nie zawsze wychodzi dla ekspresji dobrze. Pomyślę jednak nad tą stroną.
Pozdrawiam

NOWA

NOWA

Opublikowano
Opublikowano

Czuć emocje, ja bym tylko zmieniała na " ze sobą" . Wydaje mi się , że nie przeszkadza brak płynności, gdy czyta się go jako wykrzyczany, wtedy wszystko jest dobrze.
Zadziwia mnie podejście do tematu, często mężczyźni są za sobą i zazdroszczą, że drugi zmienia sobie partnerkę, nie odbierają tego tak, że zostaje zniszczona rodzina, czy dziecko traci ojca.
Smutna historia. Pozdrawiam.

Marek M

Marek M

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Kobiet do "odzazdroszczenia" jest dość. Przeciez to chłopy z kimś robią, a teraz jest nawet taki trynd. Co jednak ten dzieciak jest winny. Inaczej pachnie, to se powachaj do pioruna i bierz odpowiedzialność za to, co stworzyłeś, a jak nie to na pieniek.

Brak etyki gubi rodziny, społeczności, narody i państwa. Proszę zapamietać, bo temat stanie się nie tak za długo aktualny. Mam nadzieję, że nie doczekam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiesław J.K.
      śladami przeszłości

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      ŚLADAMI  PRZESZŁOŚCI   śladami przeszłości w kolorowych bucikach  czas czasami dojrzewa wyrozumiałoscią  chodząc po zielonkawych nadziejach   wiatr unosi szeleszcząc jesienią  sny co w spełnieniu pozostały nawet o tym nie wiedząc    bawią się myśli w piaskownicy bytu szaro-kolorami na sztaludze życia  otwartymi wrotami rajskiego ogrodu   którego jeszcze nie widać 
    • Konrad Koper
      Bóg stworzył

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      @iwonaroma Myśl filozoficzna... Zapraszam...  
    • Marek.zak1
      Lisa

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Berenice, autorce wiersza "Malarz i ona"     Paweł kończył portret młodej kobiety. Malował go już ponad tydzień. Robił to, jak zwykle, na zamówienie. Portret, który miał być urodzinowym prezentem, zamówił mąż kobiety, starszy od niej, zamożny dyrektor filii zagranicznego banku. Pomimo komercyjnego charakteru zamówienia, Paweł wkładał wszystkie swoje umiejętności w to, aby końcowy efekt stał się arcydziełem malarskiej sztuki. Siedząca przed nim kobieta była ładna, miała inteligentną, pociągłą twarz. Zgodnie z sugestią malarza pozowała do portretu sama, zamiast, jak czyni to wiele innych osób, zwyczajnie przynieść swoje zdjęcie. W trakcie pracy poznawali się coraz lepiej. Przez kilka dni siedzenia przed malarzem kobieta mówiła o sobie, o swoim życiu prywatnym, pracy, mężu. Każdego dnia, po kilkugodzinnym pozowaniu oglądała postępy w pracy artysty. Nie wyrażała przy tym żadnych uwag. Umawiali się na dzień następny i żegnali. Tego dnia wszystko potoczyło się zupełnie inaczej. Kobieta stanęła za sztalugami, spojrzała na niegotowy jeszcze portret i wpatrywała się w niego przez chwilę. – Musisz coś zmienić – powiedziała do malarza. – Portret jeszcze nie jest skończony – odparł. – Nie o to chodzi. Jestem inna, niż mnie namalowałeś. – To znaczy…? Kobieta spojrzała na Pawła. – Jak mnie malujesz, musisz wiedzieć, że myślę tylko o jednym. – O czym? – Że chcę się z tobą kochać. Kobieta zbliżyła się do mężczyzny i pocałowała go w usta. Objęła go, a następnie rozpięła górny guzik koszuli, a potem następny i jeszcze jeden. Po chwili znaleźli się na kanapie, a Paweł, patrząc na twarz leżącej i uśmiechającej się do niego kobiety, mógł dojść do wniosku, że malowany portret istotnie nie oddaje tego, kim jest w rzeczywistości. Kilka dni później oddawał ukończony portret kobiety jej mężowi. Miał mieszane uczucia. Żaden malowany obraz nie był nawet w części tak udany, jak właśnie ten. Najbardziej podobał mu się sam, lekko widoczny, uśmiech. Z każdego miejsca wydawał się inny. Odnosił wrażenie, że zarówno wzrok, jak i uśmiech skierowane są tylko do niego. Mąż patrzył na portret żony z uznaniem. Zamówione dzieło podobało mu się, tak jak podobała mu się jego kobieta. Malarz dobrze uchwycił wszystkie cechy zarówno fizjognomii, jak i charakteru malowanej osoby. Zadowolony wyjął z portfela umówioną kwotę i wręczył ją artyście. Ten zapakował gotowy obraz i przekazał go nowemu właścicielowi. Pawłowi nie było żal oddawać swojego najbardziej udanego dzieła. Wiedział, że będzie jeszcze nie raz je widzieć, podobnie jak jego właścicielkę.     /Gwałt w Nowym Jorku i inne opowiadania/
    • Marek.zak1
      Malarz i Ona

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Ciekawy temat malarza i malowanej kobiety. Subtelny dialog emocji, bo obraz to nie tylko ciało, ale próba sięgnięcia głębiej. Napisałem króciutkie opowiadanko "Lisa", dokładnie o tym, ale takie męskim okiem, z większa dawką erotyzmu, zresztą znasz mój styl:). Pozdrowionka 
    • Alicja_Wysocka
      Bóg stworzył

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @iwonaromaNo nic innego, prócz uśmiechu,  a głuptasku mnie rozczuliło :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...