To Wilki

[les_]

Zęby weź łapczywe
Oczy zwęź w chytrości
Apetyt swój powiększ
Zmień swe wszystkie kości

Przybierz szkielet wilka
Choć pod skórą owcy
Poznaj nowe życie
Drapieżnego łowcy

Każdy wilk ze stada
Owcą się narodził
Lecz pod presją życia
Serce swe ochłodził

Łatwiej wilkiem przeżyć
Niż owca pozostać
Coraz gorzej z nami
Wszędzie wilcza postać

A gdy wilki zjedzą
Te owce ostatnie
Wilk wilka rozszarpie
Gdyż mięsa zabraknie

Dlatego już lepiej
Zostać nam jaroszem
I nie być łakomym
Na te marne grosze

Jeśli twoim kosztem
Inni się bogacą
Pamiętaj czas przyjdzie
Ze za to zapłacą


1994

[Rihtik Stempelek]

Kto krzywdę płodzi, niech jeszcze ją płodzi,
A który płacze, ten jeszcze niech płacze.
Noc sie przesila i dzień już przychodzi:
— Obaczę!

Kto ucisk mnoży, niech jeszcze go mnoży,
A który milczy, niech chowa swą ciszę.
Rychło się błękit nad światem otworzy —
— Usłyszę!

Kto cięży ziemi, niech jeszcze jej cięży,
Kto pomsty żąda, niech wstrzyma swą żądzę:
Rychło się szala u wagi natęży:
— Rozsądzę!

Maria Konopnicka

Les.. świetna alegoria i słuszne przesłanie Gratuluję i wierszem Konopnickiej wtóruję :) Powodzenia w zwyciężaniu zła dobrem, jak komentowanym wierszem..