,,Moje oczy są oknem mojej duszy"

[Branwen]

Moje oczy
są oknem mojej duszy
stare drewniane
jest moim dzieciństwem
Widzisz mnie tam
tę beztroskość,niewinność
jaką zabierają nam lata
budują mur między tymi
światami
Bez bagażu doświadczeń
Kiedy podwórko
światem nieodkrytych
tajemnic było
Kamyk wielkim skarbem
cennie ściskanym w dłoni

Spaceruję przez swoje
dzieciństwo niczym po
drodze
widzę obraz z tamtych lat
w oddali z balkonu
czerwone, migające światło
poruszało serce
nieznanym uczuciem
bez nazwy

[Włodzimierz Nabkowski]

Moje oczy
są oknem mojej duszy
(stare drewniane
jest moim dzieciństwem)---> wyrzuciłbym, zbędne dopowiedzenie
Widzisz mnie tam
[(tę)--> ałt!!] beztroskość,niewinność
jaką zabierają nam lata
budują mur między tymi
światami
Bez bagażu doświadczeń
(Kiedy podwórko
światem nieodkrytych
tajemnic było) ----inwersji won!! --> Kiedy podwórko było światem tajemnic
Kamyk wielkim skarbem
cennie ściskanym w dłoni ( ---> nie można czegoś 'cennie ściskać' proponuję Kamyk skarbem ściskanym w dłoni)

Spaceruję (oczami--> co Ty na to?) przez swoje
dzieciństwo niczym po
drodze -----. albo "wodzę oczami po drodze, obrazach z tamtych lat"
widzę obraz z tamtych lat
w oddali z balkonu
czerwone, migające światło
poruszało serce
(nieznanym uczuciem
bez nazwy ) ---->uczuciem bez nazwy

pozdrawiam ciepło :)

[Jacek_P.]

Zgadzam się ze wszystkimi Włodkowymi propozycjami, z wyjątkiem "spacerowania oczami" czy "wodzenia po obrazach". Spaceruję przez swoje dzieciństwo jest dla mnie bardziej obrazowe, wiecej pola daje wyobraźni.
Pozdrawiam Oboje
Ja.