Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Spotkali się w pralni właściciele gaci,
pierwsi bardzo biedni zaś drudzy bogaci.
Gacie biednych były szarawe i brudne
a bogatych w cętki, złociste, przecudne.

Po wypraniu gacie (biednych) bielą lśniły
zaś gacie bogatych wzorki potraciły.
Twierdzę i wy pewnie przyznacie mi rację,
że te złote plamki to nie dekoracje.

To efekt uboczny, bogaci albowiem
i choć nie wypada to jednak to powiem.
Skąpili na papier, stąd też ich bogactwo
i alternatywa - skąpstwo czy cwaniactwo?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pod mym wierszem chętnie witam
tych dla których pod przykrywką
odgrzewany po raz trzeci
(polski) bigos jest rozrywką

a w bigosie jak w bigosie
wymieszane wiktuały
choć genezę mają różną
dają posmak doskonały.

Pozdrawiam serdecznie i zapraszam ponownie
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bo i nasz samolot
(życie samolotem?)
często zrzuca bomby
nie myśląc co potem.

A taki niewypał
co zalega w lesie
ileż groźnych następstw
może lub przyniesie.

Rozbroiłem jedną,
fakt, ekologiczną
może niezbyt groźną
lecz humorystyczną.

Serdecznie pozdrawiam i zapraszam do czytania
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Prosty i nie wydumany,
a życiowy, utytłany.
Cóż nie wszystko co się świeci
opisywać chcą poeci.


Jednym temat to za śliski
inni bo z tej samej miski
a ja walę (w cudzysłowie)
i po dupie i po głowie.


Pozdrawiam serdecznie i zapraszam ponownie
HJ



Opublikowano

O, świetne! I zabawne, i poważne. Lubię śmiech przez łzy... Bo w tym żarcie tyle prawdy. Dobrze czasami o takich rzeczach wspomnieć, a tym bardziej winszuję sposobu przekazu. Bez zbędnej gmatwaniny, słownictwem zrozumiałym dla każdego. Rytmicznie też jest i to doprawdy talent, by tak pięknie mówić o ,,gaciach". Hehe, no, jak widać ode mnie to słowo wygląda ni jak. Jeszcze raz gratuluję i zasłużenie plusuję.
Pozdrawiam Ian Duma.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W (moim) tyglu analizy
przeprowadzam dość istotne
wychwytując co wesołe
odrzucając precz markotne.

Chociaż śmiechem was zarażam
to pretensji nikt nie zgłosi
bo jak można protestować
gdy ktoś śmiechem się zanosi.

Śmiejmy się więc dalej wspólnie
powiększając wciąż szeregi,
wypełniając puchar żartem
od dna czaszy aż po brzegi.


Dzięki za plusa.
Serdecznie pozdrawiam i zapraszam ponownie
HJ

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Cel uświęca środki
a środek płatniczy
już sam w sobie celem
a więc każdy liczy

jak by tu go zdobyć,
jak szybko pomnożyć
(nie męcząc się przy tym)
i na zaś odłożyć.

Pozdrawiam i zapraszam ponownie
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie zaprzeczam, że cwaniactwo
jest przepisem na mamonę
lecz ta forma mnie nie kręci,
prędzej to ze wstydu spłonę

niźli w gaciach w złote cętki
w nuworysza wejdę rolę,
- nie, nic z tego, stop i basta,
takie złote ja chromolę.

Pozdrawiam serdecznie i zapraszam ponownie
HJ

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...