Uciekniemy przed światem

[Piotr Sanocki]

Jakby to zmieścić, na kartce uwięzić?
Te wszystkie lata, życia potoki
Zanim mój czas z duszą uleci
W jasny horyzont, pod niebem szerokim

Te słowa jak tęczę - ptaki płomienne
W przestworza otwarte nowej krainy
Jak zwykłe spojrzenie wysłane do ciebie
Z rytmem seca, śmiercią gardzimy

Ty jesteś jak my - z ciągłym uśmiechem
Wylatujesz nad głowy władając tym światem
I słowa nam z bólu, krzykiem zaczerpnie
Połamie skrzydła, rozdepcze przypadkiem

[Arena Solweig]

Znając Twój warsztat, Piotrze, ten wiersz jakby nie pasował do Ciebie… ma coś szczególnego w sobie, tę zadumę ale … właśnie, coś się w nim łamie, jakby za prosty i w treści i w środkach … musze wrócić później… Arena

[Piotr Sanocki]

Wiele w nim jest błędów - sam je widzę ;) Bardzo krytycznie podchodzę do nich, ale tym razem i ja muszę ustąpić, bo myśl jest przednia.
Wiersz jest z dedykacją - dla kogo - powiedzieć nie mogę ;)
Dziękuję za komenatrz Areno.

Pozdrawiam serdecznie

PS. Z tym warsztatem to chyba przesadzasz - zawsze robię błędy i za każdym razem piszę inaczej ;)

[Michał_Zawadowski]

co prawda nie jest genialnie, ale może być. najbardziej podoba mi się druga zwrotka, bo pierwsza jakby nieco gorsza.

pozdrawiam
mz