Kolor, ludzie, obraz

[Adrian_Janochowski]

Coś się chyba tu zmieniło
Jakby miał przyjść nowy czas
Ziarno się zakorzeniło
By wypuścić nowy kwiat

Może więcej wiary w siebie
Albo inny pogląd wad
Na ziemi nie będę w niebie
Lecz od siebie zmieniam świat

Zawsze staczam z sobą bitwę
By jak codzień z łóżka wstać
Czasem mam znajomą wizję
Która każe dalej spać

A ja wiem, że muszę nadać
Swemu życiu kolor sam
Nikt nie przyjdzie pomalować
Pędzel w dłoni dzierżyć mam

Razem jako wielka armia
Wszyscy weżmy farby swe...

I dalej malujmy świat taki jaki chcemy
Niech wizja piękna stanie się
Obrazem oglądanym
w codzienności
nieszarzejącej
od naszych
zbłąkanych
twarzy
drogą
krętą
daną
nam
tu
aby
człek
każdy
spełniał
marzenia
o, których
myśli skrycie
cały swój czas
A szara codzienność
Je zabiera by pozostały nieznane

[Rihtik Stempelek]

Z przyjemnością czytałem i... + dziękuję.

[Bajadera]

bez efektywnie samo-motywujące pierdy,
a potem razem-wszyscy-weźmy-pomożecie-pomożemy...
a ta cudaczna struktura to ma podnieść wartość tej połezji?
pozdr.

[innocenty_prędki]

wiersz nierówny ;/

w drugiej części wyraźnie się zapada :b

[mefisto35]

Początek ciekawy a później zwężenie horyzontu nastąpiło.

[Baba_Izba]

Podoba mi się to,że poszukujesz nowych sposobów wyrazu, trochę udziwniłeś tekst formą, spodziewałam się wystrzałowej puenty, a tu
- zdechło!
'Je zabiera by pozostały nieznane' - za słabe, nie, to mi się zdecydowanie nie podoba.
Pozdrawiam serdecznie
- baba