w klatce z femme fatale
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Nie wiedział, ile czasu już minęło.
Wpatrywał się na wazon z zaschniętymi kwiatami. Obok kilka przewróconych butelek, gazety, martwe muchy.
Pielucha dawno zdążyła przemoknąć, a smród rozchodził się po pomieszczeniu. Doskwierający głód był coraz większy. Ostatkami sił zaczął ruszać rękami, lekko wić się na łóżku.
Chciał zawołać ojca, ale nie potrafił. Zapłakał tylko cicho, nie mogąc wydusić z siebie nic więcej.
Za oknem usłyszał głos mężczyzny i śmiech dziecka. Sam śmiał się tak jeszcze niedawno.
Nadchodził powoli wieczór. Leżał w bezruchu z zamkniętymi oczami. W środku nocy w końcu do niego przyszedł. Pomarszczona dłoń starca bezwładnie opadła na brudną pościel.
Edytowane przez Ania_Marzycielka (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 15 odpowiedzi
- 384 wyświetleń
-
- 15 odpowiedzi
- 208 wyświetleń
-
- 12 odpowiedzi
- 287 wyświetleń
-
- 11 odpowiedzi
- 229 wyświetleń
-
- 10 odpowiedzi
- 234 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
-
Przez andrew · Opublikowano
@Waldemar_Talar_Talar Licho nie opuszcza, trzeba potrafić z nim żyć, po swojemu. Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia -
Przez andrew · Opublikowano
słowa chłodzi lekka bryza zachodu słońca próbują coś powiedzieć uśmiech przykrywa je milczeniem wieczór otulają marzenia nie pada żaden cień oczy wypatrują snu a my my nie zwracamy na nic uwagi wpatrzeni w horyzont myśli dopijamy gorącą czekoladę usiłujemy odgadnąć jaki będzie poranek 5.2024 andrew -
Przez liwia · Opublikowano
Chcę poczuć znowu ciebie, kiedy moje grzeszne sny nieskromnie krążą znowu, w końcu, w mroku mego kruchego istnienia, kto dorówna mi kroku w moim mrocznym świecie gier, słów w marzeń głowie co wyśniło się w moim mglistym słowie co piszę tu i teraz winny jest temu wyraz w moim ułomnym pisaniu, co próbuje codziennie wyrazić czynami, ale nie umiem. Kartka papieru naznaczona, twymi słowami zraniona, kim jestem? Pytam się Ciebie chcę poczuć się jak w niebie i w piekle zarazem. Niech tego wyrazem będziesz ty mój nieprzyzwoity grzechu, rozwiązły uśmiechu, który ślę do ciebie w niewinnym pośpiechu moich zdrożnych myśli niech ci się wyśni moje jestestwo.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się