wystawiając rachunek

[Kraft_]

zapomniałaś o napiwku
promieniujesz w ulotne chwile
na obrzeżach wyciągnięcia ręki
pisząc telegram sercem ze szrotu

szedłem za kobietą z dzbanem
poza granicami persfazji
szukając nadziei na łyk kochania

w oczekiwaniu na światłość
jak bard spod lasu
gram concerto G-moll na dwa pragnienia
z których jedno pozostaje bez echa

pergaminowe aniołki gubią aureole
a niebo z wyprzedaży traci błękit

by zachować co piękne
chodźmy na przełaj krainą skojarzeń
w czas
gdzie twoje menu będzie decydujące

[Anna_Para]

Tym razem odczuwam przesyt obrazów, przestrzeni lirycznej, tematów.
;(

Wyraziste jest za to uczucie: rozczarowanie, zawód.
W poincie - ładne zaproszenie do wędrówki w czas, i tu wracasz klamrą do "kulinarno-restauracyjnego" tematu, i wiersz się porządkuje.

Pozdrawiam,

Para:)

[Kraft_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:))) to dobrze, że koniec porządkuje początek ;)
pozdr. K