Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Idąc przed siebie


Rekomendowane odpowiedzi

taka jest jesień,
nagle zaskakuje wiatrem,
kołysze ledwo uśpione troski,
z letnich wieczorów porwane
zachodom słońca

tak się zaczyna
pierwszych wspomnień taktem,
otula szronem miasta i wioski,
bosym stopom grudy ziemi darowane
i nie ma końca

to tylko jesień,
staroświecka pani w złocie
spina włosy w garść babiego lata,
w zadumie pośpiesznie mruży oczy
i czeka Ciebie

piękna dziewczyna
póki zimą zaśnie, krocie
zgaszonych w nocnych lampkach oplata
szeptów - nie bój się, zimę przekroczy
idąc przed siebie.



(Szaroburemu)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...