od dech poety

[deszcz On]

wiele imion ma śmierć
jasnowłose z ciemnowłosymi
mieszają się w łóżkach
chleb pod postacią kokainy
śniadaniem obiadem kolacją

wszystko zalane wódą

klosz kolorowych świateł
hasłem uciekających metafor
uliczki zrabowanych cnót
głodni ubijają pegaza
skubią pióra klejąc
skrzydła ikara

wszystko zalane wódą

nieliczni wiedzą jak
nie stać się robactwem
by zatrutym
nie zatruwać innych
pieścić kuchenny nóż językiem
pamiętać że
wiszący kot na sznurze
mógł być tobą

wszystko zalane wódą

[Nata_Kruk]

Fajny tytuł. Częstujesz nas kokainową serią. Z treści, darowałabym sobie drugi wers.
Te powtórzenia nawet pasują, no.. może poza ostatnim.
W trzeciej zwrotce, wydaje mi się, że nie wyglądałoby źle
(...)
być zatrutym
i nie zatruwać innych
(...)
Może za..nieliczni.. dać niektórzy.? bo dwa razy jest..nie.. w sąsiadujących wersach.
Zatrzymał mnie Twój wiersz.
Pozdrawiam... :)