Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wielka zielona piszczałka

marcin_mandes
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

marcin_mandes

marcin_mandes

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

wielka zielona piszczałka
gra usypując kopce dżwięków
posyła je w przestrzeń tworząc tam obłoki
z których krople o kształtach motyli oblatują nuty

młoda rozczochrana głowa
swoimi płucami wydmuchuje wiatry
a nogi po zielonej trawie wystukują burze
on stoi: a stopy to ziemia
a głowa to niebo
i korpus jest światem

wielka zielona piszczałka
młoda rozczochrana głowa
gra usypując kopce dżwięków
swoimi płucami wydmuchuje wiatry
posyła je w przestrzeń tworząc tam obłoki
a nogi po zielonej trawie wystukują burze
z których krople o krształtach motyli oblatują nuty
on stoi: a stopy to ziemia
a głowa to niebo
i korpus jest światem

oto jest muzyka i oto jest muzyk
oto jest dzieło i oto jest twórca

dawniejbezet

dawniejbezet

Opublikowano
Opublikowano

Ciekawy pomysł, choć można z niego wyprowadzić więcej (biorąc jako przykład wyjściowy np. "zdanie rozkwitajace" Peipera - wujek google podpowie).
Jednak z tym "wydmuchiwaniem wiatrów" proszę uważać - język polski lubi robić niespodzianki.
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Zegar

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Nata_KrukDziękuję za wspólny spacer. Nie mogę zamknąć oczu, bo wtedy nie widzę co czytam.  Ale już między zwrotkami, mogę. Parasol, może być, ale przezroczysty i duży.  U mnie w przedpokoju wiszą w tej chwili cztery - bo wciąż gubię. Ale nie będę się tym przejmowała - gubienie się w słowach i gubienie parasolek - to jak jedno i to samo. Pozdrawiam :)
    • Waldemar_Talar_Talar
      Zegar

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witaj - piękny wiersz  - pachnie jesienią  -                                                                                    Pzdr.serdecznie.
    • wierszyki
      przebodźcowana

      Przez wierszyki · Opublikowano

      @Nata_Kruk   to nie depresja  ani samotność    to miękki czarny aksamit nocy   kojący absolutną ciszą    -> to pewien stan należący do tej samej "rodziny" jak depresja czy samotność (ciemność), ale inny, możemy domniemywać jaki (jak kawałek jakiegoś materiału)       to nie depresja  ani samotność    to miękki aksamit nocy   kojący absolutną ciszą    -> tu niespodzianki nie ma, jest noc
    • huzarc
      Zwierzątko

      Przez huzarc · Opublikowano

      IA jest jak  milutkie zwierzątko. Lubi być głaskane, jak się łasi, po tłustym brzuszku, po miękkim futerku, z światłowodowej sierści.   Nigdy nie ugryzie,  gdy aportuje za to poliże po gębie.   A każdy ją ma.   I też każdy lubi chodzić, na złotej smyczy  w brokatowej obroży. Tresowany.  
    • Nata_Kruk
      Zegar

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zegar     Czeka na cofnięcie wskazówek, żal  czasem, że tylko w takim da się to zrobić. Wiosna rzuciała godziną przed siebie,  jesień z pokorą ją odda - ale w parku,  rok za rokiem - cztery pory Vivaldiego.   Wirują zbłąkane liście, rdza zaognia pustkę,  jedynie ławki czekają na dotyk człowieka. Przechadzka z parasolem to jednak coś miłego. Kiedy ziemia zaciąga się mgłami, po pniach  skaczą wiewiórki szukając szczęścia na zimę.   W pamięci szkicuję obrazy, będą na jutro. Na wzniesieniu prastare olbrzymy zrzucają  nasiona - pękają iglaste kulki - turlają się  kasztany - kasztanowe, jak niegdyś moje włosy. Dzisiaj, przewrotny czas ochoczo je popieli.      wrzesień, 2025    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...