Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Smutno mi Boże,
gdy w dnie jeszcze stare,
ponad modlitwy uleciał za wiarę
wierzących w kolorze
nieba...

że nas z figury oczy ufne darzą
dokąd dosięgnąć myśl słaba może
po dawną miłość - smutno mi, Boże
do Polski mojej, dumnie marzyć
trzeba...

nie zdejmę jeszcze z okien smutku mego
ani ze ściany chrztu swego znamienia
chociaż ojczyznę dziadków los pozmienia
od dna odbijam, ślady depcząc złego

w historii smutnej nadzieję ukrytą tlić...



(15.01.2012 dzięki Henrykowi Bukowskiemu)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...