Dom Głuchego

[Krzysztof_Kurc]

czerń pokrywa ściany, fakturą łamie światło i fragmenty życia
widzisz więcej pod palcami, czujesz krople farby
na ostatnim obrazie, odcięta głowa psa przestaje być szczegółem
niebo i ziemia równie piaszczyste, tło dla wyobraźni
w murowanym testamencie, uczeń z mistrzem, wierność i obelga
wrażliwością ogłuszony malarz prawdziwego świata
otwiera drzwi do piekła zbiorem ćwiczeń na spostrzegawczość

kto podziękuje Franciszkowi za wstręt do hipokrytów

[maria_bard]

Wiem, że dotykasz obrazu wieloma zmysłami, potem transmitujesz powstałą jakość do mózgu, do wyobraźni. Ale dlaczego przyszedł mi do głowy Gombrowicz? Ostatnie wersy to sprawiły chyba. Bardzo epicki jest ten tekst mimo niewielkiego rozmiaru. Słowo "podoba się" lub "nie podoba" kompletnie tu nie pasuje. Ale czytam. Pozdrawiam, Krzychu. Elka.

[Krzysztof_Kurc]

Być może Gombrowicz ze swoją ponurą ale dowcipną, wytykającą ludzkie przywary szczerością pasuje do tego tekstu.
Nie zastanawiałem się nad tym, zabrałem się za Franciszka G.
z premedytacją i zacięciem.
Masz rację, tekst jest epicki, ale to chyba dobrze? :)
Pozdrawiam Krzysiek

[maria_bard]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No pewnie, że dobrze! Czy ja co mówię? No chyba to, że tak nie potrafię:) Zaraz mi się rozłazi w szwach mózgowych i gubię wątek :)