łąka mego serca

[miss_focha]

Opowiem wam o zakątku co łąką się ścieli
uśmiechy czerwone jak maki lipcowe
ukwiecone wspomnienia zakwitły wiosennie
a bajkę piszą marzenia

czarny kruk tam zamieszkał i mieszka do dziś
choć minęło już chyba ćwierćwiecze
lecz nie trwóżcie się bo, to przyjazny ptak
skrzydłem przygarnia w kłopocie

przychodził tu gość , jeden jegomość
co chciał zostać na zawsze , na wieczność
lecz to nie jego gra , nie ta zabawa
pozostały po nim wspomnienia

tych wspomnień mam trzy , jak róże jak skry
jak serce wyryte na korze
to moje iskierki , moje perełki
moja królewna i dwaj królowie

zamieszkał tu ktoś , co gości tu wciąż
lecz duchem na własne życzenie
nie ma już go , ale tu on i jego kont
choć czas pogonił szalenie

dziś szansę mam , znów w szczęście gram
i serce oddaję innemu
co zrobi z nim waść , zaufać mu zaś ?
zaufam bo nadzieja i wiara w istnieniu

już wiesz przyjacielu , czytelniku jeden z wielu
zakątek wiosenny istnieje ,
a jego podstawą uczucia kobiece
i takt w który serce bije

dziś serce wybija minuty szczęśliwe
dziś kocham szaleńczo i jawnie
dziś tęsknię ogromnie i marzę o nim
w którego ramionach rozkosznych utonę ...

[Agnieszka K]

Trochę dłuuuuugi ten wierszyk ;-) Można stracić wątek.
Pozdrawiam

[miss_focha]

he he he ...no tak ...ale przez niespełna 40 lat nazbierało się trochę do napisania he he he
a poza tym życie ma wiele wątków ...
i ten wiersz ma to oddać ...
Dziękuję serdecznie za komentarz :)

[Agnieszka K]

;-) ;-) ;-)
faktycznie życie ma tyle wątków, że można się w im zatracić ;-)
a to bywa bardzo inspirujące ;-)
Pozdrawiam ;-)