Upadek

[Bronisław Jaśmin]

zegarki przypominają zakazane miasta

ciało nabiera kształtu kosmosu i nieba,
pod które się podchodzi jak pod ziemskie drzewo,
tamte drugie od dawna już nie owocuje.

gdy pod pamięcią siada się jakby pod drzewem;
nieprzerwana migracja wody jest teatrem,
w którym grają tragedię sprzed tysięcy lat.

na morzu i w czajniku, szklance z zaparzoną
herbatą, odgrywana jest scena powrotu,
gdy deszcz mistrzowsko grywa akt z upadku,

niebo zaczyna się od stołu i rozlanej kawy.
samotność jest do dzisiaj nadgryzionym jabłkiem,
gdy poszczególny zegar rozciąga prywatną
granicę pod błonkami - zakazane miasto.

[JacekSojan]

mam tylko jedno zastrzeżenie: "granica pod błonkami" - hmmmm?

sama metafora-elipsa wydaje mi się oryginalna i przekonująca; wibruje metafizyką całościowy obraz tzw. rzeczywistości...

J.S