Zimowej basni czar

[Vik Z.]

Otulona cieplym plaszczem
bialego , w sloncu blyszczacego
jak gorski krysztal sniegu
jeszcze drzemie sczesliwa
takim pieszczotliwym dotykiem ziemia.
Odpoczywa w tym nieskalanym welonie
po swojej jakze ciezkiej pracy.
Tylko ciemne slady ptakow i
zwierzece tropy
tkaja nowe ,
najpiekniejsze wzory
codziennie zmieniajac jej wieczne oblicze .
Zima dotknela rozdzka mrozu jeziora,
przegladajac sie w zamarznietych taflach
swiezo wypolerowanych luster
nieruchomych wod .
Bezsilne ,zimne slonce
lamie sie w diamentach
oszronionych galezi drzew
zachwytujac sie spokojem,
jaki z pol w gronostajowych
bialych , dostojnych futrach
tego poranka tak basniowo go wita .