Mechanizm

[Bronisław Jaśmin]

Moje ciało to przerwa, jedyny przecinek
w niedokończonym zdaniu - rzeczywistość.
Przezwyczaiłem się do kremowanej przeszłości,
wsypywanej do urny o krawędziach - przestrzeń,
którą starannie jeszcze przechowuje jutro.

Niebo, które przemycam pod powieką na sen,
nie przemieni się w wypiętrzoną górę,
nie wejdzie o stopień wyżej, nie jest alpinistą.
Kosmos nadal nie odbił na inne wymiary,
więc na razie nie znajdzie się na drugim brzegu.

I nie podskoczył wyżej; nie przejdzie z parteru,
w którym jest zamknięty, na piętra,
więc na piątą... n-te strony świata.

Koniec Świata będzie urlopem dla Genesis,
bezustannie powielanych początków.
A może czas nie jest jednak stały w pędzie
i nie posługuje się ruchem ciągłym, jednostajnym?
Gdyby też w nieustannej pracy robił przerwy,
powracał skąd wyruszył, i spowalniał krok.

[dawniejbezet]

Brak przecinka przed "wyruszył". Minął mnie, ani "piękne w słowach", ani ciekawe w spostrzeżeniach.
Pozdrawiam