Kamień milowy

[Monrian]

Za drogą co daje poczucie pewności
Znajdujesz dwa słowa wykute w kamieniu
Nieczułe wspomnienia o przeszłej miłości
W zamierzchłych czasach brnące ku zapomnieniu
[indent]Na cichej zmarzlinie trwają każdej nocy
I każdy poranek budzi je od nowa
Na pustym kamieniu w świetle ciepłej zorzy
Ugrzęzła moja miłość w dwóch zimnych słowach[/indent]
Chciałem wolności za cenę przeznaczenia
Chciałem Ci dać nieliczne myśli moje
I wciąż chcąc nas ocalić od zapomnienia
Mizernie łzami wymywam liter kroje
[indent]K jak kamień słonym deszczem opłukany
O jak ominięty przez wędrowne kramy
C jak ciepły promień na licu nieczułym
H jak hardy młodzian zwyczajnej postury[/indent]
I jego serce jak Atłas delikatne
Niezniszczone tak Marnym bólu płomieniem
Tam gdzie jego Ciemności tracą wyblakłe
Swoją Intonację i ciche znaczenie
[indent]Ę nie opisane, nie kończy powieści
Nie ma nań słowa i młodzian go nie znajdzie
Nim nad Ę łza ostatnia skałę popieści
Na swym ramieniu dłoń miłości odnajdziesz.[/indent]

[maria_bard]

Miał być akrostych, ale jest niewidoczny, a raczej trudno osiągalny :), że tylko gmatwa. No i inwersje. Lubię, choć niemodne i podobno już tak się nie pisze, ale tutaj nie są ozdobą. Jest ckliwie, płakuśnie i patos się przelewa. Dlaczego nie zwykłe, proste słowa? Pachnie śladami klasyki, ale niedościgle. :) Pozdrawiam. mb.