Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

TANIEC TORTUR


Rekomendowane odpowiedzi

płyną
płyną łzy dźwięczne
po srebrzystych
harfy strunach

legion akordeonów
dumnie wypina swe płuca
w mgławicy ciszy
lśnią wiolonczele

lecąca łza
uderza w biały
klawisz pianina
Twoja dłoń dotyka mojej
całujesz mnie
swoim spojrzeniem

podmuchy dźwięków
burzą Twe włosy
a zapach świeżości
trąca o struny

już pierwsze dźwięki
sfer niebieskich
Twoja stopa
odrywa się od ziemi...

i mocniej, łagodniej
i mocniej, a ciszej,
dalejże, tańczmy,
niech świat się kołysze!

niech serca biją
niech drżą harmonie
gdy tańczą miłością
splecione dłonie!

dalejże, śmiało,
całuj me usta
niech miód wypłynie,
niechaj w nie chlusta!

,,plastrem miodu kapiącym
są wargi Twoje"
otwórzże usta
i tańczmy oboje!

chłeptać będę z Ciebie,
wypiję miód cały!

opróżnię Cię!

na dnie tej baryłki,
gdzie serce spoczywa,
tam, pod tym miodem,
żółć wstrętna pływa!

tam schowałaś moją miłość
ona od bólu
już ropieje...

jak pies oblizuje
tłuszcz z kija
tak ja
wyliżę tę baryłkę
do dna samego!

ale tańczmy
tańcz ze mną!

dance me
dance me
TO THE END OF BILE!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Te znaczki tutaj mają pewne skryte znaczenie, ale ładnie łączy się z tymi pocztowymi
    • Modro – różowe wiązki świateł rozbieganych I pęki wstęgokształtłne niesfornych płomieni, Sinoblade, spuchnięte, rozedrgane cienie Karminem podświetlone – dwie zamkowe ściany,   Dach fioletowy nieco, jakby zawstydzony, Siwobłękitne kłęby, dążące ku niebu, Dziewczęca dłoń zsiniała (trzyma kromkę chleba), Przemęczone upałem katedralne dzwony   Spoglądają zbolałe, z goryczą i żalem W stłuczonego lusterka strzępiaste okruchy, Wokół snują się dymy – burej wełny szale,   Na ścianach tańczą iskier złotorude duchy. Lecz lusterko, pod pyłem pogrzebane miękkim, Nie pokaże już dzwonów –  ni bezwładnej ręki…
    • Wiara to twarz Anioła o błękitnych oczach    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję.   Będąc dzieckiem dzieliłem się nią z naszymi pieskami. Zjadały... i prosiły o więcej :))).   Dużo w tym prawdy.   To chyba świadczy tylko o tym, że wolność w Polsce nie została jeszcze doszczętnie zdruzgotana. Nie jestem ani rusofobem, ani rusofilem. Mam szacunek dla narodu rosyjskiego z całym jego dorobkiem kulturalnym i niejednokrotnie ciężkimi doświadczeniami historycznymi. Nie mam natomiast szacunku dla Sowietów, pośród których było również wielu Polaków, niestety. Czy Rosjanie są w tej chwili przyjaciółmi Polaków? To raczej wątpliwe (bardzo delikatnie mówiąc), ale trzeba przyznać, że nasi politycy dość usilnie pracują nad tym żeby dać rosyjskim politykom przesłanki do podsycania w rosyjskim społeczeństwie nienawiści do Polski i narodu polskiego. Poza tym, jakkolwiek by nie patrzeć na Rosjan, to jednak są najpotężniejszym narodem spośród narodów Słowiańskich i jedynym liczącym się na arenie międzynarodowej. Polska, aczkolwiek daleko w tyle, jest druga w tej grupie narodów. I to chyba też ciągle budzi ich wielki niepokój. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...