Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kobieta zatopiona w pesymistycznej scenerii


Rekomendowane odpowiedzi

tu niebo już się kończy na samotnych oknach
sen jeszcze raz przełoży nasz czerwiec na zimę
kosmos połyka gardłem staromiejski rynek
a potem jest zesłana drzwiom słoneczna ospa

przez park i burzę ulic trąd chodzi pokorą
jak dziecko w brzuchu matki odcięte od prawdy
od dojrzałego kształtu by dosięgać nawy
kościelnej i modlitwą rozkraplać świadomość

tu trąd jest obecnością człowieka na wietrze
która wbija się w oko jako srebrny nożyk
i na pamięć kompleksy i odcenie łowi

bo mieszkanie to taki krótkich godzin przypływ
rzeka płynie po jutro choć tu nadal jestem
i zegar ścienny krąży jak morskie rybitwy

17 stycznia 2011r.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...