Różany ogród

[Loverman]

Osunąłem się po aksamicie
Przez ich płatki tak miękko ochrzczony
Wśród kolców płodziłem ukradkiem
Wonne myśli ich wiatrem znaczone.

Wśród łąk kalających przymierze,
Gdzie baranka włos sczerniał najmiększy,
Wysuwałem wciąż naprzód pacierze
I błądziłem w gronie snów swych największych.

A korony tym różom zrywałem,
By oddzielić kunszt mistrza od złudy,
Gdyż różanym świat stał się ogrodem
Już u źródła swej boskiej obłudy!

I czy warto stąpać wśród ludów
Mojżeszowych tablic straconych?
Nieświadomie się rodząc człowiekiem,
Piętnem kwiatów tych naznaczonym.

[Roman Bezet]

Proszę Pana,

ceniąc wrażliwość i liryczność - nie wchodzę w dyskuję o meritum, natomiast rymy, o tak, proszę Pana, one ten wiersz pogrążają - niestety. Do poprawy - i to bardzo /i nie w tym dziale/ ;)
pzdr. bezet

[Pioe Veno]

Wiersz przeniesiony do działu Forum dla początkujących poetów.

Pozdrawiam
Pioe Veno