Dziura

[Susan Oksoleiz]

Płynie melodia
i nagle krzyku cisza
świata tętniącego życiem.
Nie da się uciec od przeszłości
tak jak przed sobą.
Pocałunek ciemności
pełen radosnego smutku
pozostawia wilgotny ślad .
Ciepło okrutnie chłodno odeszło
nie słyszę słów
a tak głośno krzyczysz.
Gwiazdy przestały świecić
świat znikł
melodia przerwana
trwa tylko widma melodyjne istnienie
bo melodie nakręcało przeznaczenie.