Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Piszę wiersz posługując się znakami,
Które wyśniły poprzednie pokolenia.
Stwarzam, jak stwarza Bóg – Stwórca,
Nową rzeczywistość z gliny alfabetu.

Przemierzam to, co nieodkryte w ludzkim
Intelekcie marzeń, znaczeń oraz słów.
Jak wspaniale jest pisać uczucia!
Słowo po słowie, wers po wersie i dalej!!!

Co jednak gdy litery nie pozwalają się dotknąć?
Glina emocji i znaczeń ucieka spod rąk
I ginie w otchłani nędzy poematu w krąg
Zaklęty, nieprzeczytany – mknie w nieznane.

Dźwięki tak lekkie, wspaniałe i barwne
Zamieniają się w słowa, które ulatują
W czasie rzuconym na wiatr powołania.
Pieśni, Ody, Hymny, Erotyki i Przekleństwa.
Życie ma zawsze formę wiersza z przecinkami.

6 października 2004 roku

Opublikowano

dwie zwrotki i dalej! ledwo dałam radę...
intelekt marzeń?!

wiersz wydaje mi się jest o tym, że lubisz Heweliuszu pisać?
a może przekażesz nam następnym wierszem coś ciekawszego?

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

ach, i jeszcze co ma niby znaczyć ten tytuł ?!?!?
jezeli uważasz słowa za "znaki wyśnione przez pokolenia, glinę z któej lepi sie nowy świat..." to wypadałoby mieć chyba szacunek to języka jakim cię rodzice nauczyli się poługiwać ??

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...